نشر توسط:admin Views 29 تاریخ : 13 ارديبهشت 1395 نظرات ()
هر هنرجویی که وارد دنیای نوازندگی یک ساز کلاسیک می شود،در طول دوره ی آموزش خود باید 3 مرحله را پشت سر بگذارد تا به یک نوازنده تبدیل شود. در هر کدام از این مراحل متدها، تکنیک ها، قطعات و تمرین های خاصی نیاز است.
در این مبحث سطوح نوازندگی گیتار کلاسیک معرفی خواهد شد:
1- سطح ابتدایی یا مقدماتی: در این سطح هنرجو به عنوان یک علاقه مند وارد دنیای نوازندگی می شود که اغلب آنان شاید حتی نت خوانی را نیز ندانند. این مرحله از دو جنبه بسیار مهم است، اول اینکه اولین برخورد هنرجو با موسیقی است که ممکن است هنرجو را برای همیشه دلبسته ی این هنر کند یا اینکه وی را برای ابد از نوازندگی زده کند که این موضوع به شیوه ی تدریس و هنر استاد برمی گردد. دوم اینکه پایه ی نوازندگی یک هنرجو در این مرحله شکل می گیرد. در اینجا مهمترین و رایج ترین متدها، تکنیک ها و قطعاتی که هنرجو باید در این دوره از سر بگذراند را معرفی می کنیم:
آموزش گام به گام گیتار کلاسیک جیسون والدرون / روش کامل آموزش گیتارکلاسیک فردیناندو کارولی دفتر اول و دوم /120 آرپژ برای دست راست مائورو جولیانی / گامهای گیتار کلاسیک / مجموعه اتودهای فرناندو سور اپوس های 30،31 و60 / متد شماره 1 دیونیزیو آگوادو / 25 اتود اپوس60 ماتئو کارکاسی / Guitar Moments 4,3,2 - تنظیم وگردآوری Eythor Thorlaksson علاوه بر موارد فوق هنرجوی سطح ابتدایی باید با مبانی تئوری موسیقی آشنا شده، به قطعات گیتار کلاسیک گوش کند و در اجراهای کارگاهی به صورت تکنوازی و گروه نوازی، اجرای زنده را تجربه کند.
سطح ابتدایی وابسته به میزان تلاش و بازدهی هنرجو و شیوه ی تدریس استاد بین یکسال تا یکسال و نیم زمان می برد. در این سطح هنرجو به 3 الی 4 ساعت تمرین در روز نیاز دارد.
2- سطح متوسطه: به عقیده ی بنده این سطح سخت ترین و حساس ترین مرحله ایست که یک هنرجو باید سپری کند چون ساعات تمرین زیادی نیاز دارد، تعداد قطعاتی که باید نواخته شود زیاد است، دوره ای نسبتا طولانی است و به دلایلی که خواهیم گفت ممکن است هنرجو خسته یا به خود مغرور شود. در این سطح انجام تمرینات تکنیکی بسیار مهم است تا هنرجو را برای دوره ی پیشرفته کاملا آماده کند. هنرجوی سطح متوسطه به حداقل 5 تا 6 ساعت تمرین نیاز دارد که این زمان ممکن است در شرایط خاص به 8 ساعت در طول روز برسد.
اجرای قطعات دشوار و تکنیکی ممکن است در کنار عامل زمان هنرجوی دوره ی متوسطه را خسته کند یا در حالت دیگر وقتی هنرجو قطعاتی معروف و زیبا را می نوازد که آن ها را بارها در آلبوم ها و کنسرت ها شنیده ممکن است به خود غره شود. به شخصه این مورد را تجربه نموده ام که اکثر هنرجویان در این دوره به یکی از دلایل بالا نوازندگی را رها می کنند.
20 اتود سور(گردآواری شده توسط سگوویا) / لگاتوها و گام های سگوویا / متد کارولی دفتر سوم / متد 3 آگوادو /24 پرلود برای تقویت آرپژ از کارولی / قطعاتی از دوره ی رنسانس / برخی از سوئیت های ساده تر باخ / سوئیت های دویزه و گاسپارسانز / پرلودهای3 و4 ویلالوبوس / پرلودها و قطعات کوچک تارگا / سونات های متوسطی از آهنگسازان دوره ی کلاسیک مثل سور/ کارولی/ جولیانی و.../ قطعات متوسط آهنگسازان دوره ی مدرن همچون توروبا / تورینا و... از مهمترین قطعاتی است که هنرجوی دوره ی متوسطه باید بنوازد. در پایان این دوره هنرجو باید از هر دوره ی موسیقی بتواند یک قطعه بنوازد. مثلا یک سوئیت کامل از دوره ی باروک/ یک سونات کامل از دوره ی کلاسیک/ یک قطعه ی مناسب از دوره ی رمانتیک و یک اتود یا پرلود از دوره ی مدرن.
در این سطح، هنرجو علاوه بر نواختن قطعات باید تئوری موسیقی را به پایان برساند، در مورد تاریخ موسیقی و فرم ها مطالعه و اطلاعات کسب کند، در اجراهای زنده به صورت گروهی و تکنوازی شرکت کند (البته اجرای تکنوازی می تواند در کنار چند نوازنده ی دیگر باشد نه صرفا یک رسیتال تک نفره). شرکت در مسابقات نوازندگی البته به صلاحدید استاد می تواند مفید باشد.
این دوره معمولا یک ونیم تا دو سال طول می کشد.
3- سطح پیشرفته: در این سطح هنرجو به تدریج به سمت نوازنده شدن پیش می رود. در پایان این دوره هنرجو باید قادر به برگزاری رسیتال، ضبط آلبوم، تنظیم قطعه و حتی تدریس باشد. قطعات این سطح همانطور که از نامش پیداست تکنیکی، دشوار، اغلب طولانی، زیبا و اکثرا شاهکار هستند.
سوئیت های و فوگ های باخ/ سوییت های هندل و اس ال وایز/ سونات های دومینیکو اسکارلاتی/ قطعات بزرگ و شناخته شده ی سور/ جولیانی/ آگوادو/ تارگا/ باریوس/ مرتز و... / قطعات آلبنیز و گرانادوس تنظیم شده برای گیتار/ سونات های مانوئل پونس/ والس های باریوس و لائورو/ پرلودهای1،2،5 و برخی از اتودهای ویلالوبوس/ قطعات آهنگسازان دوره ی مدرن همچون تدسکو/ رودریگو/ توروبا / کارلو دومینیکونی و... از مهمترین قطعات تکنوازی در این دوره می باشد. در این سطح هنرجو باید برای تکمیل تجربه ی خود به اجرای دوئت با یک گیتار دیگر و همچنین با سازهای دیگر همچون ویولن و فلوت و حتی اجرای کنسرتوهای نسبتا ساده به عنوان مثال از ویوالدی بپردازد.
شاید ساعات تمرین مورد نیاز در سطح پیشرفته از سطح متوسطه کمتر باشد به این دلیل که هنرجو از نظر سطح تکنیک قویتر شده است اما قسمت بیشتر یک هنرجوی سطح پیشرفته موسیقی است. او علاوه بر تمرینات عملی باید به آموختن هارمونی، تاریخ موسیقی، مبانی آهنگسازی، تنظیم قطعات از سازهای دیگر برای گیتار و اجرای زنده بپردازد.
قطعات این دوره اغلب به گونه ای هستند که باید به صورت یک پروژه کار شود نه به حالتی که با یک هفته یا 10 روز تمرین قطعه ای را نواخت و کنار گذاشت. به علت اهمیت قطعات این سطح، برای فراگرفتن جزئیات و نکات ریز نوازندگی شرکت در کلاس های خصوصی نسبت به حضور در کلاس های عمومی و آموزشگاه ها مفیدتر خواهد بود.
* مطالب فوق، موارد کلی و عمومی هستند شامل متدها، تکنیک ها و قطعاتی که در بیشتر نقاط دنیا به هنرجویان گیتار کلاسیک تدریس و توصیه می گردد و بدیهی است که جزئیات و تنوع بیشتر وابسته به سلیقه و صلاحدید اساتید محترم خواهد بود.
rosette.mihanblog.com