نشر توسط:admin Views 23 تاریخ : 5 ارديبهشت 1395 نظرات ()
این سوالی است که چندین قرن پیش موسیقی دان و فیلسوف بزرگ ما؛ جناب مولانا آن را پاسخ گفته است.
بر طبق صریح آیات قرآن مجید خداوند در بهشت نسل آدم تا خاتم را برای چند لحظه خلق نمود و از آنها تعهد گرفت که "آیا من پروردگار شما نیستم؟!" (الست بربکم) و روایت است که صدایی که خداوند با آن با انسان سخن گفت زیباترین لحن بهشتی بوده که بشر تا به الان شنیده است؛ و باز هم در کلام خدا آورده شده که در و دیوار بهشت با زیباترین صوت با بهشتیان حرف می زنند. جناب مولانا این واقعیت را بسیار زیبا در شعر خود آورده است:
"بانگ گردش های چرخ است این که خلق
می سرایندش به تنبور و به حلق
ما همه اجزای آدم بوده ایم
در بهشت این نغمه ها بشنوده ایم"
(اصوات موسیقی برگرفته از تمامی کائنات است که انسان آن را با حنجره خود و آلات موسیقی مانند تنبور اجرا می کند و این صوت زیبا را ما قبلا در بهشت شنیده ایم)
**********
"این نی و چنگ و رباب و سازها
اندکی ماند به آن آوازها"
(صدای موسیقی سازهایی که ما می نوازیم تا حدودی شبیه آن اصوات زیبای بهشتی است)
"گرچه بر ما ریخت آب و گل شکی
یادمان آید از آنها چیزکی"
(اگرچه پس از آمدن به زمین و غرق شدن در زندگی دنیا آن اصوات زیبای بهشتی را فراموش کردیم ولی با شنیدن موسیقی خاطره آنها ذره ای برای ما زنده می شود)
البته ناگفته نماند که موسیقیی که مورد نظر جناب مولانا بوده و به انسان حس آرامش خاصی میدهد موسیقیی می باشد که برگرفته از درون پاک و زلال هنرمندان توانا است و از نمونه بارز آن سبک های سنتی ما ایرانیان می باشد، چراکه در عصر حاضر انواع سبک های خشن و بی روح مانند متال، رپ، بلوز و ... وارد عرصه موسیقی شده است که فاقد ویژگی های ذکر شده از سوی جناب مولانا می باشد.
من ملک بودم و فردوس برین جایم بود
آدم آورد در این دیر خراب آبادم
سایه ی طوبی و دلجویی حور و لب حوض
به هوای سر کوی تو برفت از یادم...
وحید سرابی
www.asoa.ir