نشر توسط:admin Views 24 تاریخ : 5 ارديبهشت 1395 نظرات ()
کسانی که آشنایی اولیه با موسیقی ایران دارند ، می دونن که از هفت دستگاه و پنج آواز یا مایه تشکیل شده که جزء اون هفت دستگاهند و معروفه که هرکدوم ازین دستگاهها فضای خاص خودشو داره و گوش دادن به آهنگ هایی که در این دستگاه ها ساخته شده حال خود رو می طلبه ، مثلا میگن ابوعطا یا دشتی آوازهای غمگینی هستند و اصفهان آواز شاد ، البته این موضوع بهیچ عنوان مطلق نیست ، مثلا حماسی ترین آهنگ ایران یعنی "ای ایران استاد بنان" در دشتی ساخته شده ، در حالی که در موسیقی ما آهنگ حماسی بندرت پیدا میشه چه برسه که بخواد در دشتی باشه که همیشه ما رو یاد آواز هایی میندازه که با نی خونده شده ، البته باز تکرار میکنم این موضوع بهیچ عنوان مطلق نیست.
اما حرف این من یک چیزه ، آخه این شعر غریبانه ی حضرت سعدی کجاش میخوره که با بیات ترک همراه بشه ؟واقعا این ملودی چه تناسبی با فضای غریبانه ی این غزل داره ،آیا نباید آواز حس شعر رو منتقل کنه؟اگر بنظرشما مهم نیست یا بنطرتون این آواز با فضای شعر هم خوانی داره من صحبتی ندارم.
http://s6.picofile.com/d/037c52ed-0511-4650-961a-49b8a31fb4ec/ghame_zamane_khoram.mp3
متاسفانه کس دیگه ای رو نیافتم که این غزل رو بصورت آواز یا تصنیف خونده باشه تا مقایسه بشه والا بنظرم هرکس دیگه خونده بود - حتی سالار عقیلی یا وحیدتاج یا سراج یا حتی گلریز - اگر بهتر نخونده بود گمون نکنم بدترازین بشه خوند که اونا خونده باشن ، جالبه که این آواز حضرت استاد در آلبوم "نوامرکب خوانی" هستش که یکی از محبوبترین و معروفترین و بهترین آلبوم های آقای شجریانه و اتفاقا این اثرهم حاصل همکاریش با روانشاد مشکاتیانه ، روانشاد مشکاتیانی که بنظر بسیاری شجریان بعدازینکه همکاریش باهاش قطع شد سنگین تر بود که دیگه نخونه . . . بیداد، آستانان جانان ، نوا که بهترین قطعه های شجریان رو دراین آلبوم هاباید جست .همگی نام پرویز مشکاتیان برش نقش بسته.