نشر توسط:admin Views 26 تاریخ : 4 ارديبهشت 1395 نظرات ()
بیشه ای سوخته در قلبِ کویری ست، منم!وندر آن بیشه ی آتش زده شیری ست، منم!
ای فلک! خیره به روئین تنی ات چشم مدوز،راست در ترکشِ رستم پَرِ تیری ست منم!
تا قفس هست مرا لذت آزادی نیست،هرکجا در همه آفاق اسیری ست منم!
زندگی سنگ عظیمی ست، ولی می شکندکه روان زیرِ پِی اش جوی حقیری ست، منم!
در پِی آبِ حیاتی؟ به خرابات برو- خسته از عُمر - در آن زاویه پیری ست، منم!
گرچه دور است ولی زود عیان خواهد شدآنچه کوه است در آن دامنه، دیری ست منم!
"حسین جنتی"