خبرگزاری آیصد (جدیدترین و جذاب ترین اخبار ایران و جهان)

بیماران مبتلا به انفارکتوس قلبی ومصرف اکسیژن

در سال 1950 مطالعه ای نشان داد که استفاده از اکسیژن نه تنها در کاهش درد آنژینی موثر نیست بلکه با طولانی شدن تغییرات نوار قلبی دال بر انفارکتوس قلبی همراه است. این یافته ها شروعی برای بررسیهای بیشتر در این زمینه شد. در سال 1976 تحقیق دیگری نشان از مضر بودن اکسیژن بود. هرگز تحقیقی جهت رد اثر مضر اکسیژن در قبال مفید آن انجام نشده است.

استفاده از اکسیژن در بیماران مبتلا به انفارکتوس قلبی طی بررسی جدید Cochrane زیر سئوال رفت.  شواهد قطعی توسط  مطالعات randomized control که بتواند از استفاده از اکسیژن کمک تنفسی در بیماران مبنلا به سکته قلبی حمایت کند در دسترس نیست. این موردی است که در آنالیز جدید Cochrane Database of Systemic Review عنوان شده است. در حقیقت بررسی تمامی اطلاعات در دسترس از بررسی های بالینی(clinical trial) عنوان میکند که اکسیژن در این بیماران مضر است. برای تعیین اینکه واقعأ این اثر مضر و یا اثربخشی مثبت اکسیژن در این بیماران مشخص گردد نیاز به انجام randomized controlled trial می باشد. اکسیژن به میزان فراوان و بصورت روتین در بیماران قلبی و بالاخص در بیماران با سکته قلبی توصیه میگردد. در بررسی  انجام شده دیدند که افرادی که اکسیژن دریافت میکردند دچار مرگ بیشتری میشدند. ولیکن با توجه به تعداد 14 مرگ در بین 387 نفر در 3 randomized trialبنظر میرسد که میزان تفاوت بیشتر ناشی از "اتفاق " باشد تا میزانی که بتوان به آن اعتماد مطلقی داشت. از طرفی دردی که برای کنترل آن توسط مسکن مورد قیاس با اکسیژن قرار گرفت، دیده شد که اکسیژن اثری در کاهش درد نداشت. استفاده از اکسیژن به فیزیوپاتولوژی آن برمیگردد و هیچ دلیل کاربردی برای استفاده از آن کلینیک نمی باشد. اغلب افراد فکر میکنند که بدلیل اینکه انفارکتوس قلبی ناشی از کمبود اکسیژن است بنابراین تجویز اکسیژن مفید است درحالیکه میزان بالای اکسیژن میتواند عروق را منقبض کرده و ایجاد تنگی بیشتری کرده و سایز منطقه انفارکتوس را افزایش بدهد. بیشتر نظرات برای تجویز اکسیژن به نظر افراد متخصص بر میگردد درحالیکه هیچگونه شواهدی برای اثربخشی در دنیای بالینی دیده نشده و اثرات مضر هم گزارش شده است.

متخصصین اپیدمیولوژی معتقدند که نیاز به انجام یک مطالعه بالینی عظیم با تعداد 10000 بیمار هستیم اما اینکار از نظر مالی نیاز به بودجه زیادی دارد. از طرفی در 98 درصد بیماران از بدو برخورد اکسیژن برای آنها شروع میشود که این اقدام از آمبولانس شروع میشود و کار دشواری است که بیمارانی را جدا کنیم و یا پیدا کنیم که در این مقوله قرار نگیرند و از پزشکان خواسته شود که آنها را در این طرح قرار دهند. از طرفی اکسیژن پدیده ای جدید نبوده که بتواند علاقه ای را برای بررسی و تحقیق ایجاد کند.

در انتها به این نتیجه میرسد که شواهد جدید حمایت کننده نبوده و به وضوح میتواند استفاده از اکسیژن را در بیماران مبتلا به انفارکتوس رد کند.