نشر توسط:admin Views 23 تاریخ : 2 ارديبهشت 1395 نظرات ()
هنگامی‌که کسی در برابر سرما قرار می‌گیرد، تن وی با کاهش تعداد تنفس و میزان تعریق؛ و کاهش اندازه خونی که به پوست می‌فرستد، تلاش می‌کند با از دست رفتن گرمای بدن برخورد کرده و گرما را در بدن ذخیره کند.
آسیب‌های برآمده از سرما دو گونه‌اند:
1- سرمازدگی موضعی که در آن بخشی از بدن در برابر سرما قرار می‌گیرد، مانند پای کسی در آب یخ فرو رود.
2- سرمازدگی عمومی که در آن تمام بدن در برابر سرما قرار می‌گیرد، مانند افتادن روی برفها، راه رفتن طولانی زیر بارش برف و...
سرمازدگی موضعی
سرمازدگی موضعی بر حسب شدت آسیب خود به سه گونه تقسیم می شود:
الف- سرمازدگی موضعی خفیف
ب- سرمازدگی موضعی شدید
پ- یخ زدگی.
نوع تخفیف بیشتر نوک بینی و گوش و گونه را درگیر می‌کند. پوست ناحیه سفید و در لمس حالت خمیری دارد. ناحیه سرمازده نخست دردناک است، ولی پس از مدتی این درد از بین می‌رود.
در نوع شدید، شدت آسیب بیشتر بوده و پوست ناحیه سفید و سخت می‌شود.
در حالت یخ‌زدگی، سرمازدگی بسیار شدیدتر بوده و حتی تا ماهیچه‌ها نیز نفوذ می‌کند. ناحیه سرمازده سفید یا کبود شده، حس آن از میان رفته و کرخت می‌شود.
کمک‌های نخستین:
1) اندام سرمازده را گرم کنید. از هر روش و وسیله‌ای می‌توانید کمک بگیرید، مانند سشوار (موارد خفیف) و یا بهره بردن از لگن آب گرم( در موارد شدید و یخ زدگی) که در آن دمای آب 44-40 درجه سانتی گراد شده است. آب داغ زیان‌آور است.
2) لباسهای مرطوب آسیب دیده را در آورده و وی را در پتو بپیچید.
3) اگر تصمیم دارید اندام را درون آب گرم بگذارید النگو، انگشتر و یا هرچیز دیگری که به عضو فشار می‌آورد را درآورید؛ پس از گرم شدن اندام و بیرون آوردن آن، اندام را با گاز استریل خشک کنید. اگر پاها را گرم کرده‌اید میان انگشتان گاز بگذارید تا در برخورد با هم نباشند.
هشدار: عضو را پانسمان نکنید.
4) اگر مصدوم هشیار بوده و استفراغ نمی‌کند، به او آشامیدنی‌های گرم مانند چای بنوشانید.
سرمازدگی عمومی بدن
نشانه‌های آن در مجموع به صورت لرز، احساس کرختی، سرگیجه و بی‌حالی همراه با کاهش تنفس، افت هشیاری، نبض آهسته، اختلال دید و در موارد شدیدتر به صورت بیهوشی و یخ زدن می باشد.
از دید شدت دو گونه خفیف و شدید دارد.
درنوع خفیف نشانه‌ها چندان آشکار نبوده ولی در موارد سرمازدگی شدید بدن، بسیار خطرناک بوده و هر لحظه امکان مرگ مصدوم وجود دارد.
کمک‌های اولیه:
شایسته است گام‌های درمانی زیر در نوع خفیف برداشته شود:
1) لباس های مرطوب آسیب دیده را در آورده، او را خشک کرده و سپس در پتوی خشک بپیچید.
2) مصدوم را به هر روش ممکن گرم کنید. در اینجا به دو نکته اساسی دقت کنید:
الف- تلاش کنید وی را کم‌کم گرم کرده و از گرم نمودن سریع او بپرهیزید.
ب- بیشترین کوشش خود را در جهت گرم کردن تنه (سینه و شکم) آسیب دیده صرف کنید.
3) سرمازده را وادار به استراحت کرده، از حرکت او جلوگیری کنید.
4) اگر سرمازده دچار شوک شده، شوک وی را درمان کنید.
5) در صورت هشیار بودن و استفراغ نکردن آسیب‌دیده به وی آشامیدنی‌های گرم مانند چای بنوشانید.
6) مصدوم را با مراقبت کامل به مرکز درمانی مجهز بفرستید.
در نوع شدید کارهای درمانی زیر بایستی انجام شود:
1)آسیب‌دیده را با احتیاط و ملایمت از روی زمین بردارید و سپس او را به جای مناسبی منتقل سازید.
هشدار: توجه داشته باشید که حرکت‌های خشن نیز می‌تواند مرگ فوری مصدوم شوند.
2) سرمازده را در سطح شیب داری بگذارید، به‌گونه‌ای که سرش پائین‌تر از پاها و بدنش قرار گیرد. مواظب راه‌های تنفسی مصدوم باشید.
3) سرمازده را در پتو بپیچید.
4) به آسیب‌دیده اکسیژن (تا جایی‌که می‌شود گرم) برسانید.
5) سرمازده را هر چه سریعتر به مرکز درمانی مجهز بفرستید.