نشر توسط:admin Views 24 تاریخ : 1 ارديبهشت 1395 نظرات ()
۱- برای عامه مردم:
همانطور که در آیه زیر به آن اشاره شده:
فَإِذَا رَكِبُوا فِي الْفُلْكِ دَعَوُا اللَّهَ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ فَلَمَّا نَجَّاهُمْ إِلَى الْبَرِّ إِذَا هُمْ يُشْرِكُونَ(عنکبوت:۶۵) ، عامه مردم تنها در هنگام گرفتاری و سختی به یاد خدا هستند و هنگامی که از تنگنا نجات می یابند، شرک می ورزند.
۲- برای خواص (از راه دل):
در آیه زیر به این راه خدایابی اشاره شده است (انفال:۲۴):
يٰأَيُّهَا ٱلَّذِينَ آمَنُواْ ٱسْتَجِيبُواْ لِلَّهِ وَلِلرَّسُولِ إِذَا دَعَاكُم لِمَا يُحْيِيكُمْ وَاعْلَمُواْ أَنَّ ٱللَّهَ يَحُولُ بَيْنَ ٱلْمَرْءِ وَقَلْبِهِ وَأَنَّهُ إِلَيْهِ تُحْشَرُونَ
صفت متکبر: کسی که بزرگ است و بزرگی اش را بروز می دهد.
۱- یا واقعا بزرگ نیست و ادعای بزرگی می کند.(صفت انسان های متکبر)
۲- یا واقعا بزرگ است و بزرگی اس را بروز می دهد.(صفت خدا)
صفت را اول باید ببینیم درباره چه کسی گفته شده، سپس آن را معنا کنیم. مثلا ایمان خدا با ایمان ما فرق دارد. خدا به ذات خودش ایمان دارد ولی ما به خدا.
بعضی از صفات هم مختص خدا هستند: جبار (یعنی حکمش رد نمی شود)، احد، متکبر. اگر کسی بخواهد این ها را به خود نسبت دهد گناه کرده است.
موفق باشید