نشر توسط:admin Views 26 تاریخ : 31 فروردين 1395 نظرات ()
پردهٔ بکارت بافت نازکی‌ست از جنس مخاطی که ورودی مهبل را به صورت ناقص می‌پوشاند. فرج جنین در مراحل اولیه رشد کاملاً بسته‌است و به مرور لایه‌های پوستی به صورت ناقص از هم جدا می‌شوند و پردهٔ بکارت را تشکیل می‌دهند. این عضو شکل ثابتی ندارد و در بسیاری از زنان از ابتدا وجود ندارد.
با اولین نزدیکی این پرده پاره می‌شود و بدلیل پاره شدن مویرگ‌های روی آن خونریزی صورت می‌گیرد. که با درد همراه است. البته میزان این درد بسته به نوع پرده و سن زن متفاوت است. در سنین پایین که دستگاه تناسلی رشد یافته نیست ممکن است همراه با پارگی بخش‌هایی از مهبل باشد
برخی پرده بکارت را موجب حفظ دستگاه تناسلی از بیماری‌های عفونی در دوره جنینی می‌دانند. عده‌ای نیز پردهٔ بکارت را عضوی در حال تحلیل رفتن می‌دانند (مانند آپاندیس و انگشت کوچک پا). در برخی جانواران مانند اسب، وجود پرده مانع از بیرون ریختن منی از مهبل در هنگام جفت‌گیری می‌شود که در بقای نسل موثر است به نظر می‌رسد که پردهٔ بکارت نمونهٔ تحلیل‌رفتهٔ این عضو در انسان باشد اما دلیل زیست‌شناختی آن در انسان مشخص نیست.
پرده بکارت شکلهای گوناگونی دارد که