نشر توسط:admin Views 26 تاریخ : 31 فروردين 1395 نظرات ()
بهبود توانایی حرکتی بیمار: یک برنامه حرکتی فعالیت روزانه، قدرت عضلات بیمار را افزایش می دهد، سفتی عضلانی بیمار را کاهش می دهد،تطابق و هماهنگی بیمار را بهبود می بخشد.
پیاده روی کردن، راندن دوچرخه ثابت، شنا کردن به حفظ تحرک مفاصل بیمار پارکینسون کمک می کنند. تمرینات وضعیتی از تمایل سر و گردن به افتادگی به سمت جلو، پیشگیری می کنند. حمام گرم و ماساژ و ورزشهای انفعالی و فعال، عضلات بیمار پارکینسون را شل می کند و اسپاسم دردناک عضلات را که موجب سفتی آنها می شود کاهش می دهند. به بیمار پارکینسون آموزش داده شود که هنگام راه رفتن، به سفتی حرکات توجه کند. به صورت افقی نگاه کند و پاها را از هم باز نگه دارد.
بهبود دفع روده ای: تشویق به مصرف مایعات و استفاده از غذاهای فیبردار برای جلوگیری از یبوست برای دفع بهتر است از توالت فرنگی استفاده کند زیرا بیمار در حرکت کردن از ایستاده به نشسته مشکل دارد.
بهبود اختلال بلع: بیماران پارکینسون به علت اختلال در بلع، تجمع ترشحات بیش از اندازه بزاق در معرض خطر آسپیراسیون هستند. برای غلبه بر این مشکلات باید بیمار گفتار درمانی انجام دهد. گفتار درمانگر با انجام تحریکات عصبی به بهبود بلع بیمار کمک میکند. گفتار درمان به شما راهکارهای زیر را نیز پیشنهاد خواهد داد. بیمار باید در حین غذاخوردن در وضعیت کاملاً نشسته و قائم قرار گیرد و یک رژیم غذایی نیمه جامد با مایعات غلیظ برای بلع راحت تر از جامدات و مایعات رقیق است. باید از مایعات رقیق اجتناب شود.
برای کنترل بزاق ترشح شده بیمار باید سرخود را قائم نگه داشته و سعی کند بزاق را ببلعد. ماساژ عضلات صورت و گردن پیش از صرف غذا ممکن است مفید باشد. استفاده از فنجان بدون لبه و قاشق و چنگال با دسته بلند از وسایل کمکی جهت بهبود بلع بیمار استفاده می شود.