۱) نیرو بخشیدن به اعصاب مغز (رشته های عصبی)

۲)نیرو بخشیدن به اعصاب چشم (=بینایی)

۳) نیرو بخشیدن به اعصاب گوش (=شنوایی)

۴)نیرو بخشیدن به به مهره های کمر

۵)نیرو بخشیدن به استخوان ها

۶)نیرو بخشیدن به دستگاه تنفسی

مقداری از منی جذب خون انسان می شود و در ساختن سلولهای مغزی و استخوانی و دیگر لوازم بدن انسان کمک بسیار خوبی می کند. اکنون  اگر کسی در اثر جلق زدن  زیاد در دوران نوجوانی و جوانی مقدار زیادی از منی خود را هدر دهد، نتیجه ی آن این می شود که مغز و اعصاب- بویژه اعصاب چشم و شنوایی انسان- از آن مقدار منی که در نیرو بخشیدن به مغز و اعصاب لازم است بی بهره و محروم می مانند وانسان را از نظر قوای مغزی و عصبی ناتوان می سازند. در نتیجه چنین فردی از نظر ضریب هوشی و کنترل اعصاب و بینایی چشم و محکمی مهره های کمر دچار ناتوانی و ضعف می شود.از سوی دیگر مقداری از منی صرف رشد خود بیضه ها می شود ولی نوجوان یا جوانی که عادت به جلق زدن پیدا می کند با هدر دادن منی خود جلوی رشد طبیعی و لازم بیضه های خود را می گیرد و با این کار، باعث می شود که بیضه هایش رشد لازم را نکنند و کوچک بمانند. بیضه هایی هم که از اندازه ی لازم کوچکتر باشند روشن است که نمی توانند به اندازه کافی منی بسازند. در نتیجه جوان مبتلا به جلق زدن با بیضه های کوچک و منی ناکافی، هم به مغز و استخوان و اعصاب خود زیان میرساند و هم اگر ازدواج کند نخواهد توانست از نظر لذت جنسی همسر خود را خشنود سازد.