نشر توسط:admin Views 24 تاریخ : 18 فروردين 1395 نظرات ()
پرشهای در جای عمودی : در این نوع اجرا تمرین کننده چندین حرکت پرشی رو ببالا را می باید به شکلی انجام دهد که عمل فرود امدن پاها به طور دقیق در همان محل شروع پریدن باشد. به طور معمول این نوع تمرین را به تعداد (8-6) تکرار انجام می دهند.
پرشهای پی در پی افقی از حالت ساکن : در این اجرا تمرین کننده می باید از حالت ساکن با حداکثر تلاش پرشهای روی یک پا به شکل (لی لی) در مسیری به طول کمتر از (30) متر انجام دهد.این نوع تمرین را نیز می توان از روی چندین مانع یا جعبه ژیمناستیک انجام داد.
حرکت های جست و خیزی : در این نوع اجرا تمرین کننده می باید عمل دویدن را در مسیری بیش از (30) متر با طول گامی بیشتر از اندازه طبیعی انجام دهد.
این تمرین دویدن سبب توسعه و افزایش طول و تواتر گام می شود.
تمرین های پرشی از روی جعبه ژیمناستیک : در این نوع اجرا تمرین کننده می باید حرکت های پرشی یا جهشی (روی یک پا یا هر دو پا ) را از روی جعبه ژیمناستیک انجام دهد هر چقدر ارتفاع جعبه ژیمناستیک بیشتر باشد شدت تمرین هم بیشتر می شود.
پرشها عمقی : در این نوع اجرا تمرین کننده می باید همانند یک قطره از حالت ساکن با هر دو یا از روی جعبه ژیمناستیک به روی زمین فرود بیاید. و بلافاصله بعد از فرود و بدون هیچگونه جابجائی از همان محل فرود به طرف بالا پرش عمودی انجام دهد.هر چقدر ارتفاع جعبه ژیمناستیک بیشتر باشد فشار حاصل از تمرین نیز بیشتر می شود راه و روش درست اجرای این نوع تمرین انستکه زمان توقف یا تماس پاها روی زمین کم و بر عکس عمل پریدن به بالا کی باید با تندی و سرعت بیشتری باشد.