نشر توسط:admin Views 29 تاریخ : 16 اسفند 1394 نظرات ()
شبکه هاي پتري(Petri net) در سال ۱۹۶۲ توسط سي اي پتري معرفي شدند. شبکه هاي پتري ابزار قدرتمندي براي مدل سازي هم روندي هستند و قدرت توصيف بيشتري را نسبت به شبکه هاي صف فراهم مي کنند. شبکه هاي پتري علاوه بر اين که داراي ساختار و رفتار صوري هستند، قابليت نمايش گرافيکي را دارند که به همين سبب مدل سازي توسط آن ها را آسان مي کند. يکي از دلايل موفيت شبکه هاي پتري سادگي آن هاست که البته اين سادگي گاها مدل کردن سيستم ها يپيچيده را دشوار مي سازد. امکانات زيادي به مدل اوليه شبکه پتري اضافه شده است تا قدرت مدل سازي آن را افزايش يابد و بتوان آن را در زمينه هاي مختلف به کار برد.
نمايش ساختار: نمايش گرافيکي شبکه هاي پتري براي تشريح مفاهيم نظري شبکه پتري بسيار مفيد است. گراف شبکه پتري روشي براي ارائه ساختار شبکه هاي پتري است که در آن دو نوع گره وجود دارد. گره هايي به صورت دايره(O) و خط(׀) وجود دارد که دايره ها نشانگر مکان ها و خطوط نشانگر گذر‌ها هستند. اين مکان ها و گذر‌ها توسط کمان هايي به هم ديگر متصل مي شوند. وقتي يک کمان از يک گذر به يک مکان متصل شود نشانگر آن است که آن مکان به عنوان خروجي گذر مذکور خواهد بود و اگر کماني از يک مکان به يک گذر رسم شود نشانگر آن است که آن مکان ورودي گذر مذکور خواهد بود. يک نمونه از اين ساختار در شکل زير نشان داده شده است.
نمايش رفتار: براي توصيف رفتار شبکه پتري نشانه ها هم به اين گراف اضافه مي شود. نشانه ها به اين گراف اضافه مي شوند و باعث مي شوند که بتوانيم مفهوم حالت را در اين گراف تعريف کنيم. ما دايره هاي کوچکي در داخل مکان هاي اين گراف ترسيم مي کنيم. اين دايره هاي توپر را نشانه مي گوييم. تعداد اين دايره ها در کل گراف و هم چنين نحوه توزيع آن ها بين مکان ها حالت شبکه پتري را مشخص مي کنند که به آن يک نشانه گذاري شبکه پتري مي گويند.