نشر توسط:admin Views 24 تاریخ : 14 اسفند 1394 نظرات ()
مجموعه بازی های Splinter Cell از آن دسته عناوینی هستند که با وجود سابقه درخشان و کارنامه مورد قبولی که تا کنون ارائه داده اند، توانسته اند نظرات بسیاری را جلب کنند. تا به حال نسخه های متفاوتی از این مجموعه منتشر شده که هر کدام باعث پیشرفت بازی های اکشن مخفی-کاری شده اند. ۴ قسمت از این مجموعه، همگی یک تیراندازی مخفی-کاری محض بودند که المان های اکشن بازی را نادیده گرفته بودند، اما با گذشت زمان، این روند تغییر کرده و مقدار بیشتری اکشن چاشنی کار شد و در آخرین نسخه منتشر شده از این سری یعنی Conviction شاهد بودیم که به صورت جدی به المان های کلیدی یک اکشن تمام عیار پرداخته شده بود.
پس از یک غیبت چند ساله، بالاخره Ubisoft در E3 سال گذشته پرده از جدیدترین نسخه این سری برداشت و آن را با عنوان Blacklist رونمایی کرد. عنوان مورد نظر، دارای ویژگی های خاصی است که به نوعی ادامه دهنده مسیر نسخه قبلی است. اکثر سازندگان در انتهای هر نسل، به دنبال تغییر دادن انگیزه های موجود برای کشاندن قهرمان های خود به میدان هستند. این امر را در آخرین نسخه از سری Hitman هم شاهد بودیم. در Blacklist هم تقریباً چنین اتفاقی افتاده است. اینبار سم فیشر (Sam Fisher) که بسیار باتجربه و حرفه ای تر از سابق به نظر می رسد، با انگیزه های به مراتب متفاوتی از آن چه در او سراغ داشتیم به این نسخه پا گذاشته است.
در گذشته انگیزه های شخصی برای سم مهمترین بخش کار به حساب می آمده، اما اینبار دیگر با آن قهرمان نترس که بی مهابا دست به انجام عملیات های غیر ممکن می زد، طرف نیستیم. Blacklist روایتگر وقایع ۶ ماه پس از Conviction است. یعنی دوره سلطه آمریکا بر سایر کشورهای جهان که نیروی نظامی آمریکا حاکم بیش از نصف دنیا است. برخی کشورها با این موضوع کنار آمده و طبیعتاً برخی کشورها نیز با این سلطه مقابله می کنند. در این بین، برخی از کشورهای خاورمیانه به دنبال هدفی واحدی هستند و آن، بیرون راندن آمریکایی ها از خاک کشورشان است. در همین راستا، عهدنامه ای بین این کشورها نوشته می شود که آن ها را برای رسیدن به این هدف یکپارچه کند.
مفاد این عهدنامه (مختصات بخش هایی از خاک کشور آمریکا که قرار است مورد هجوم قرار گیرند) تمام آن چیزی است که شما در این نسخه به دنبالش هستید. این مناطق به طوری انتخاب شده اند که بیشترین خسارات ممکن را بر تشکیلات نظامی آمریکا وارد کنند. به همین دلیل در یک لیست محرمانه نوشته شده و نگهداری می شوند. این همان Blacklist است که به دنبالش هستید. همانطور که می بینید، از نظر داستانی با عنوانی پرمحتوی مواجه نیستیم. بارها تجربه مبارزه با تروریسم جهانی که اغلب از میان یکی از کشورهای خاورمیانه انتخاب می شوند را در غالب یک نیروی برجسته آمریکایی داشته ایم.
نقش سم فیشر در این ماجرا سرکردگی گروهی به نام ستون چهارم است که افراد آن از واحدهای مختلف امنیتی ایالات متحده گرد هم آمده اند. این گروه وظیفه دارند تا هر گونه خطر احتمالی از طرف کشورهای طرف جنگ را خنثی سازند و لیست سیاهی که مربوط به اولتیماتوم این کشورها می شود را بیابند. داستان بازی چگونگی رسیدن به این لیست را توسط سم فیشر شرح می دهد که متأسفانه باید گفت بسیار سطحی یا آبکی است. تنها نقطه عطف داستان همان محتویات لیست سیاهی خواهد بود که آن هم فاش خواهد شد. گیم پلی این نسخه بسیار جذاب به نظر می رسد. نرم بودن حرکات سم و سیال بودن اکشن های بازی بیش از هر چیز دیگری به چشم می آید.
هسته و ساختار گیم پلی همان چیزی است که در Conviction دیدیم، اما این امر به آن معنا نیست که هیچگونه پیشرفتی حاصل نشده باشد. همانطور که گفتیم، وجود المان های یک اکشن تمام عیار بیش از هر نسخه دیگری خود را در Blacklist نشان می دهد. متأسفانه هر چه به قسمت اکشن بازی بها داده شده، در عوض از بخش های مثبت مخفی-کاری فاکتور گرفته شده است. گرایش بازی به سمت و سوی اکشن شدن، باعث شده تا میلی به انجام حرکات مخفیانه نداشته باشید. بسیاری از مکانیزم های جالب و آشنای سری مانند نشانه گذاری و اجرا (Mark and Execute) در بازی جدید بصورت کامل تری وجود دارند.
این مکانیک حتی در حالت دویدن نیز قابل اجرا است که خوشبختانه تعداد افرادی که می توان نشانه گذاری کرد را نیز افزایش داده است. با وجود حرکات بسیار نرم و روان سم، این قابلیت به اوج زیبایی خود می رسد. مکانیک معروف و آشنای سری Vision Goggles است که اینبار بسیار کاربردی تر از سابق پیاده سازی شده است. با فعال سازی این قابلیت امکان دید زدن مکان ها از پشت دیوار و همچنین شناسایی دشمنان از سایر بخش های محیط به وجود خواهد آمد که قبلاً هم در این سری دیده بودیم. موارد ذکر شده همه از ویژگی های کلیدی و آشنای Splinter Cell بودند، اما برخی قابلیت های جدید مانند بالا رفتن از صخره ها هم در اختیار قهرمان گذاشته شده که باعث می شود گاه به اشتباه، سم را با اتزیو (Ezio) اشتباه بگیرید!
این شک با انجام مکانیزم های مبارزه ای و کارهای پلتفرمی متعدد سم، بیش از پیش تشدید می شود. قبلاً هم گفتیم که سم اکنون باتجربه تر و پخته تر از سابق به نظر می رسد، اما این نکته با حالات و حرکات طبیعی و سریع بدن او مغایرت دارد تا حدی که گویی حتی جوان تر از قبل هم شده است!!! به هر حال، این نکته تأثیر مهمی روی گیم پلی بازی گذاشته که اکنون کامل تر از هر نسخه ای دیگری به نظر می رسد. در نمایشE3 بازی دیدیم که در خلال انجام مراحل، سم از برخی ویژگی های طبیعی مانند انتقال الکتریسیته توسط آب نیز بهره گرفته و توسط تیر الکتریکی توانست دشمنان را از پا دربیاورد یا اینکه با ضربه زدن به دری که سد راهش شده، خود را به درون خانه برساند.
این ویژگی ها همگی نوید یک گیم پلی به مراتب تعاملی تر از قبل را می دهند. همچنین امکان گرا دادن و شلیک هوایی به سبک سری Call of Duty در بازی وجود دارد که به نظر می رسد حالتی نیمه خودکار داشته باشد و بیشتر زمانی قابل استفاده باشد که از پیش تعیین شده باشد. نکته مورد توجه دیگر، اضافه شدن قابلیت های Kinect و تأثیر آن روی گیم پلی بازی است. برای هر حرکتی، دستوری تعبیه شده است. به طور مثال، برای کمک گرفتن از پشتیبان هوایی می توان از دستور Air Force استفاده کرد که این امر نیز می تواند بجای خود لذت بخش باشد. لازم به ذکر است که می توان این عنوان را به صورت Co-op هم بازی کرد.
به طور کلی سازندگان سعی کرده اند تا از الگوهای کلاسیک مخفی-کاری فاصله بگیرند، زیرا این روزها یک اکشن تمام عیار بیشتر مورد پسند واقع می شود. کسانی که اهل مخفی-کاری هستند، می توانند با ارتقای قابلیت های مخفی-کارانه لباس مخصوص سم مانند کاهش صدا در حین حرکات سریع به سمت گیم پلی خاص و کلاسیک سری بروند و طرفداران اکشن نیز با فعالسازی بخش دیگر، ویژگی های لباس مخصوص مانند مقابله بیشتر در برابر گلوله ها، روندی اکشن را در بازی ایجاد کنند. خوشبختانه بازی هایی که استودیوهای Ubisoft در این نسل ساخته اند، همگی از نظر گرافیکی زیبا و خوش ساخت بوده اند. این زیبایی در Assassin’s Creed III و Far Cry 3 به اوج خود رسید.
Ubisoft Toronto از Unreal Engine 2.5 برای ساخت Blacklist استفاده کرده است. در رابطه با صداگذاری، نکته ای که بیش از هر چیز به نظر می رسد، استفاده از زبان فارسی در بازی است که نسبتاً ضعیف کار شده است. به دلیل تجربه های متفاوت عناوین بزرگ دیگر در این بخش، از صداگذاری انتظار بیشتری می رود. نکته مهم دیگر، عوض شدن صداپیشه سم است که از مایکل آیرونساید (Michael Ironside) به اریک جانسون (Eric Johnson) تغییر یافته است. در آخر می توان گفت که حتی مجموعه Splinter Cell هم از اصل و ریشه های کلاسیک خود فاصله گرفته است. اکنون این فاصله ها با آمدن نسخه جدید به اوج خواهد رسید، اما عنوان مورد نظر، یک بازی اکشن مناسب است که حتی می تواند برای طرفداران قدیمی سری هم جذاب باشد.
دانلود تریلر بازی Splinter Cell : Blacklist