نشر توسط:admin Views 29 تاریخ : 3 اسفند 1394 نظرات ()
ما آدمها ...
هميشه خوب را براي يافتن خوبترين رها ميکنيم..
غافل از اينکه خوب ،همانيست که وقتي از همه چيز و همه کس بريدي يادش مي افتي..
همان کس که هر روز حالت را ميپرسد و تو سرسري ميگويي خوبم...
همان کسي که تو حضورش را هميشه ديدي و حس کردي اما ساده گذشتي...
همان کسي که وقتي که کم حوصله اي زمين و زمان را به هم ميدوزد تا تو لبخند بزني...
خوب همان کسي است که بي منت تو را دوست دارد...
که تو صدبار دست رد به سينه اش ميزني اما يکبار هم خواهش ات را رد نميکند...
خوب همانيست که طاقت قهر ندارد...
ميگويد قهر اما دلش دوري ات را تاب نمي آورد...
خوب همانيست که همه احساسش را خرج تو و اطرافيانش ميکند...
خوب همانيست که به جرم احساسش هر لحظه
غرورش را ميشکني
دلش را ميشکني
و او دم نميزند...
کجا با اين عجله ؟! لحظه اي درنگ کن....
خوب
هرگز تکرار نميشود
مبادا از دستش بدهي....