نشر توسط:admin Views 24 تاریخ : 12 اسفند 1394 نظرات ()
دقت کنید
این روزها سر و صدای زیادی در خصوص افزایش نیترات در آب مناطقی از تهران به گوش می رسد. این مسئله ای است که به برخی آب های بسته بندی شده هم انتقال یافته است. انتقال پساب فاضلاب شهری و کودهای شیمیایی به آب های زیرزمینی، آلودگی هایی را در آب تهران ایجاد کرده است که به برخی آب های معدنی با منشأ چاه هم کشیده شده است. به همین دلیل بهتر است خوراک این کارخانه ها را اصلاح کرد.
مهمترین عامل در تعیین کیفیت آب و افزایش آن، منبع برداشت آب است.
سلامت چشمه یا چاهی که آب از آن برداشت می شود، بسیار مهم است چون تأثیر مستقیم بر سلامت مصرف کنندگان می گذارد. اگر منبع آب از آلودگی زیادی برخوردار باشد، به طور طبیعی مصرف کنندگان آن با مشکل مواجه می شوند. به همین دلیل توصیه می شود تولید آب معدنی فقط در نقاطی از کشور صورت گیرد که دسترسی به منشأ آب پاک وجود دارد.
آنالیز آب یکی از عوامل مؤثر در سلامتی و ایمنی آن است. اگر این کار به خوبی انجام شود، به سلامتی بشر کمک می کند، همچنان که غیربهداشتی بودن آن می تواند خسارت های جبران ناپذیری به مصرف کنندگان وارد کند.
یکی دیگر از عوامل مؤثر در کیفیت بهداشتی آب معدنی، بسته بندی آن است. بسته بندی باید با ماشین‌آلات استاندارد صورت گیرد. در محل بسته بندی استانداردهای بهداشتی به خوبی و با دقت رعایت شود. همچنین ظروف بسته بندی به گونه ای باشد که سالم بودن آب را برای یک سال تضمین کند.
مواد اولیه پت بطری و درب آن باید از مراکزی تهیه شود که اصول بهداشتی را رعایت می کنند. اغلب آب معدنی ها گاز نگه دارنده به همراه خود ندارند و به همین دلیل ظرف بسته بندی آن باید درجه یک باشد تا بتواند کیفیت آب را حفظ کند. کارخانه های آب معدنی در سراسر کشور از گریدهای مختلفی استفاده می کنند. گاهی اوقات آن ها دور از چشم مسئولان نظارتی، بطری هایی را سفارش می دهند که از مواد اولیه درجه 2 ساخته می شود. این مواد هم از یک سو قابلیت نگهدارندگی پایین تری دارند و از سوی دیگر برخی از آن ها حلال هایی دارند که در آب حل می شود و کیفیت بهداشتی آب را تنزل می دهد.
شرکت های تولید کننده آب معدنی باید مجهز به آزمایشگاه های پیشرفته باشند تا بتوانند به صورت روزانه کیفیت آب خروجی کارخانه را بررسی کنند. البته این کارخانه ها می توانند برای اطمینان خاطر از کیفیت محصولات خود از آزمایشگاه های بخش خصوصی و مراکز مجهز وزارت نیرو نیز کمک بگیرند تا درجه اطمینان از سلامتی تولیدات آن ها افزایش یابد.
کنترل سختی آب، PH و مواد جامد معلق از دیگر مؤلفه های مهمی است که در کنترل کیفیت آب باید مورد توجه قرار گیرد.
متأسفانه برخی تولید کنندگان آب معدنی، شناخت کافی از این صنعت ندارند و از روش های نامطلوبی در کار خود استفاده می کنند. به عنوان نمونه می توان به مراکزی اشاره کرد که در جنوب خوزستان فعالیت می کنند. در جنوب این استان منابع آب پاک وجود ندارد و این کارخانه ها با روش هایی مانند تصفیه با کلر و دیگر مواد شیمیایی به دنبال کم کردن میکروب های موجود در آب هستند که در عمل، آلاینده های شیمیایی آب را بالا می برد. چنین آبی از دوام لازم برخوردار نیست و به مرور زمان دچار تغییر مزه می شود.
این که استانداردهای آب معدنی را فقط در کارخانه ها مورد ارزیابی قرار دهیم و تصور کنیم مسئولیت خود در مقابل مصرف کننده را به طور کامل انجام داده ایم، کفایت نمی کند. بخشی از افت کیفیت آب معدنی ها به شرایط حمل و نقل، نگهداری و عرضه مربوط می شود. ممکن است در مراحل تولید یک آب معدنی تمام استانداردها به خوبی رعایت شود ولی عرضه ی نادرست آن، کیفیت آب تحویلی به مشتری را کم کند. مهمترین مشکل در این زمینه، تأثیر آفتاب است. برخی فروشندگان برای بازارگرمی خود، آب معدنی ها را در معرض دید مشتری و زیر نور آفتاب می چینند. این کار به شدت بر کیفیت آب معدنی تأثیر منفی می گذارد و باید از آن اجتناب شود.
آب معدنی هایی که در فروشگاه های عرضه مواد غذایی و آشامیدنی در معرض حرارت و در زیر آفتاب داغ نگهداری شوند مشکل مصرف دارند و مردم توجه داشته باشند از این آب معدنی ها استفاده نکنند. وی در خصوص تاریخ مصرف 6 ماهه آب معدنی ها نیز خاطرنشان کرد: اگر این آب معدنی ها در معرض حرارت نباشد مصرف آن ها تا یک سال هم مشکلی ندارد ولی اگر در شرایطی نگه داری و عرضه شوند که تحت تاثیر مستقیم حرارت باشند حتی قبل از 6 ماه هم غیر قابل استفاده می شوند.