خبرگزاری آیصد (جدیدترین و جذاب ترین اخبار ایران و جهان)

نشر توسط:admin Views 24 تاریخ : 7 اسفند 1394

نظرات ()

در ﻓﯿﺰﯾﮏ ﮐﻮاﻧﺘﻮﻣﯽ ﻣﻔﻬﻮم ﺑﺮﻫﻢﮐﻨﺶ ﻣﻌﺎدل ﻣﻔﻬﻮم ﻧﯿﺮو در ﻓﯿﺰﯾﮏ ﻧﯿﻮﺗﻨﯽ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ. ﺑﺮﻫﻢﮐﻨﺶ
ﺳﺒﺐ ﻣﯽﺷﻮد ﮐﻪ اﻧﺮژي، اﻧﺪازه ﺣﺮﮐﺖ ﯾﺎ ﻧﻮع ذرات ﺧﻮاه ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ و ﺧﻮد ﺑﻪ ﺧﻮد و ﺧﻮاه زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ
ﺗﻌﺪادي از آﻧﻬﺎ ﺑﺎ ﻫﻢ ﻫﺴﺘﻨﺪ، ﺗﻐﯿﯿﺮ ﮐﻨﺪ. ﺑﺎ ﺗﺤﻠﯿﻞ اﯾﻦ ﺑﺮﻫﻢﮐﻨﺶﻫﺎ ﻣﺤﻘﻘﯿﻦ اﻣﺮ ﺑﻪ ﺳﻪ دﺳﺘﻪ ﻋﺎم از
آﻧﻬﺎ دﺳﺖ ﯾﺎﻓﺘﻪاﻧﺪ ﮐﻪ ﻋﺒﺎرﺗﻨﺪ از: ﻗﻮي، اﻟﮑﺘﺮوﻣﻐﻨﺎﻃﯿﺲ و ﺿﻌﯿﻒ.
ﯾﮑﯽ از اﺳﺎﺳﯽﺗﺮﯾﻦ ﻣﺴﺎﺋﻞ در ﻓﯿﺰﯾﮏ ﻫﺴﺘﻪاي، ﻓﻬﻢ ﻧﯿﺮوي ﻗﻮي اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﯿﺎن ﻧﻮﮐﻠﺌﻮنﻫﺎ ﻋﻤﻞ
ﻣﯽﮐﻨﺪ. ﻧﻈﺮﯾﻪي اﺳﺎﺳﯽ اﯾﻦ ﻧﯿﺮو ﺑﻪ وﺟﻮد ﮐﺮوﻣﻮدﯾﻨﺎﻣﯿﮏ ﮐﻮاﻧﺘﻮﻣﯽ ﻣﻌﺘﻘﺪ اﺳﺖ. ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ، در ﻋﻤﻞ،
ﺑﺮﻫﻢﮐﻨﺶ ﻧﻮﮐﻠﺌﻮن- ﻧﻮﮐﻠﺌﻮن ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ از اﯾﻦ ﻧﻈﺮﯾﻪ اﺳﺘﺨﺮاج ﺷﺪه ﺑﺎﺷﺪ.
در ﭼﺎرﭼﻮب ﮐﺮوﻣﻮدﯾﻨﺎﻣﯿﮏ ﮐﻮاﻧﺘﻮﻣﯽ، ﯾﮏ ﻧﻮﮐﻠﺌﻮن، ﯾﮏ ﺳﯿﺴﺘﻢ ﻣﺤﺪود ﺑﺎ ﺳﻪ ﮐﻮارك اﺳﺖ.
ﭘﯿﺶ از اﯾﻦ، ﺗﻮﺻﯿﻒ اﯾﻦ ﺳﯿﺴﺘﻢ ﺳﻪ ﺟﺴﻤﯽ در ﻧﻮع ﺧﻮدش ﮐﺎري ﻋﺠﯿﺐ و ﺷﮕﺮف ﺑﻮد. اﺳﺘﺨﺮاج
ﺑﺮﻫﻢﮐﻨﺶ ﻧﻮﮐﻠﺌﻮن- ﻧﻮﮐﻠﺌﻮن از ﮐﺮوﻣﻮدﯾﻨﺎﻣﯿﮏ ﮐﻮاﻧﺘﻮﻣﯽ، ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺷﺶ ﺟﺴﻤﯽ، اﯾﻦ ﻣﻘﻮﻟﻪ را ﺗﺎ
ﺣﺪي ﭘﯿﭽﯿﺪه ﻣﯽﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺗﺎ اﯾﻦ ﺗﺎرﯾﺦ، ﺣﺼﻮل ﺑﻪ آن دور از دﺳﺘﺮس اﺳﺖ. ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ، ﺑﺎﯾﺴﺘﯽ ﺑﺮﻫﻢ-
ﮐﻨﺶ ﻣﺆﺛﺮ ﻣﯿﺎن ﻧﻮﮐﻠﺌﻮنﻫﺎي ﻧﻘﻄﻪاي ﻃﺒﻘﻪ ﺑﻨﺪي ﺷﻮﻧﺪ. ﺑﺮﻫﻢﮐﻨﺶﻫﺎي ﻣﺆﺛﺮي ﮐﻪ اﻣﺮوزه اراﺋﻪ
ﺷﺪهاﻧﺪ، ﭘﺘﺎﻧﺴﯿﻞﻫﺎي ﺗﺒﺎدل ﺗﮏ ﭘﺎﯾﻮن ﯾﺎ ﺑﺮ ﭘﺎﯾﻪ ﻣﺪلﻫﺎي ﺟﺪﯾﺪﺗﺮ ﭘﺘﺎﻧﺴﯿﻞ ﺗﺒﺎدل ﻣﺰوﻧﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ.
ﻣﺪلﻫﺎي اﺧﯿﺮ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪي دادهﻫﺎي ﭘﺮاﮐﻨﺪﮔﯽ ﻧﻮﮐﻠﺌﻮن- ﻧﻮﮐﻠﺌﻮن را ﺑﺎ ﻣﺘﻐﯿﺮ
 ﻧﺰدﯾﮏ ﺑﻪ ﯾﮏ ﺗﻮﺻﯿﻒ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ.
اﮔﺮ ﭼﻪ، ﺑﺎ ﺷﺮوع ﮐﺮوﻣﻮدﯾﻨﺎﻣﯿﮏ ﮐﻮاﻧﺘﻮﻣﯽ(QCD) ﻣﻌﻠﻮم ﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﺮﻫﻢﮐﻨﺶ ﻧﻮﮐﻠﺌﻮن- ﻧﻮﮐﻠﺌﻮن
ﺑﻨﯿﺎدي ﻧﯿﺴﺖ، وﻟﯽ ﺑﺎ وﺟﻮد اﯾﻦ ﺣﺘﯽ اﻣﺮوزه در ﻫﺮ دﯾﺪﮔﺎه اوﻟﯿﻪ ﺑﻪ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺳﺎﺧﺘﺎر ﻫﺴﺘﻪاي، ﻓﺮض
ﻣﯽﺷﻮد ﮐﻪ ﻧﻮﮐﻠﺌﻮنﻫﺎ ذرات ﺑﻨﯿﺎدي ﻣﯽﺑﺎﺷﻨﺪ.