نشر توسط:admin Views 120 تاریخ : 6 اسفند 1394 نظرات ()
دل ویرانه
آن گدایم کز دل ویرانه گوهر یافتم
درّ ُپرقیمت زبحر دیدۀ تَر یافتم
درّوگوهررا به دربار حسین کردم نثار
عزّتِ دنیا وعقبی را از این در یافتم
یکهزار ویک سخن که هست اسرار مگو
ذره از یک نقطۀ یک حرفش از بر یافتم
طوطی جنگل نشین بودم به پرواز آمدم
از بساط حشمت الله شهد وشکّر یافتم
جستم افتادم زدم هی دست وپا دردام عشق
مرغکی بودم چو عنقا بال وشهپر یافتم
با همین شهپر پریدم در فضای ملک دل
هر مقامی را رسیدم سرّ دیگر یافتم
ابتدا رفتم به بیت الله اعظم در حجاز
مولد پاک علی در بیت اطهر یافتم
آنمکان بر لامکان نسبت به جای لا مکان
قلب پاکان را مکان حّی داور یافتم
پرزنان افتادم اندر قلۀ کوه احد
در مدینه شمس را با پنج اختر یافتم
باز گشتم در نجف هم جلوهء خورشید را
در میان قبه ، آئینه وزر یافتم
فوق گنبد زر، زتاثیر غبار اندرون
توی قندیل حرم اکسیرِ احمر یافتم
جای انگشت علی المرتضی شیر خدا
جانب بالای سر با زیب وزیور یافتم
حلقه های دیده را پرکردم از قطرات اشک
اینکه من درمان زخمِ تیر وخنجر یافتم
آمدم در کربلا افشاندم اشک چشم را
بارگاه با شکوهی در برابر یافتم
شاه را با شاهزاده تشنه دیدم در حرم
با دو فرزندش پدر را خفته بی سر یافتم
بهر تعظیم مقام شاه در پائین پا
صف کشیده با تن مجروح لشگر یافتم
پاسبانِ در گه شاهانه را کردم سراغ
پیرمرد باهنر در مدخلِ در یافتم
سمت مشرق بارگاه شهریار کم سپاه
نصف زر گلدستها ، کاشیِ اخضر یافتم
پنجه بیرق ،برفراز گنبد خضرا نشان
خفته در آرامگه ، سیمرغ بی پر یافتم
دست نامردان بریده سر زپیکر برده اند
پنجه هایش را جدا در نزد پیکر یافتم
همچنان از قبرش آثار صلابت ظاهر است
یعنی صاحب صولت ِ عباسِ هنرور یافتم
دیدم از دربارشاه افتاده قدری در کنار
با رخ شرمندگی ، حردلاور یافتم
در فراز تلَ زینب رو به سوی قتلگاه
نالهء اَین الاخی زآواز خواهر یافتم
پشت غرب خیمه ها یک حجلۀ ماتم سرا
درب ودیوارش حنایی رقت آور یافتم
ناله های العطش پنهان در امواج هوا
دود آه تشنه گان در چرخ چنبر یافتم
دردل نهر فرات آرام آب سرخ گون
در لب هر قطره اش خون مقطر یافتم
تیغ خون آلود خود را شسته قاتلهای حق
آب را آشفته دل تا روز محشر یافتم
آخرین دروازۀ کوفه مرا شد رهگذر
در دو آرامگاه کوچک ، دو برادر یافتم
هردو نعش بی سر طفلان مسلم را درآن
غوطۀ دریا هم آغوش و شناور یافتم
بوی عطر کاظمینم برد سوی کاظمین
از ریاض عدن آن جا را معطر یافتم
گفتنی ها داشتم نه خامه دارم یک زبان
در خور گنجایشش دردم نه دفتر یافتم
پایتخت زادۀ سفیان زراه کاظمین
قصد کردم زآن مکان نیز عطر عنبر یافتم
مرقد علیا خدارت زینب صدیقه را
در کمال شوکت و جاهِ موقَر یافتم
باحقارت گرچه آن خاتون را بردند شام
قبر پاکش را به زرین پرده اندر یافتم
با همه این شوکت او درشام ، حسین در کربلا
زین سبب از چرخ دون وی را مکدر یافتم
از حسین زینب جدا افتاده اما بهر او
در خرابه مونسی یک ناز پرور یافتم
در مزار کوچک اندر گوشهء ویرانسرا
همچو زلف خود پریشان حال دختر یافتم
بازوانش را طناب آزرده پایش رنج راه
غسل او اشک و کفن از کهنه معجر یافتم
بوریا فرش و چراغش آه و گیسو ها لحاف
خشت بالین سرش از خاک بستر یافتم
خاک آن ویرانه را در فکر کردم زیرو رو
نقش پای خولی و شمر ستمگر یافتم
در رخ افسردۀ شهزادۀ غربت مکان
جای سیلی های آن بی رحم و ابتر یافتم
طالبان حق نیاسوده ز ظلم ظالمان
روز گار نامناسب را چنین در یافتم
می نویسم باز با خط جلی این نکته را
عزت دنیا وعقبی را از این در یافتم