نشر توسط:admin Views 24 تاریخ : 6 اسفند 1394 نظرات ()
شخصى ادّعایى نسبت به حضرت امیر المؤمنین على(ع) داشت. بنا شد در حضور خلیفه دوم، به این ادّعا رسیدگی شود. مدّعى حاضر شد. خلیفه خطاب به امام على(ع) گفت: ... اى ابا الحسن، در كنار مدّعى بنشین تا اختلاف را حل كنم. خلیفه دوم در این موقع آثار ناراحتى را در سیماى حضرت على(ع) دید. از حضرت(ع) پرسید: ... اى على! از این كه در كنار مُدّعی قرار داری، ناراحتى؟.امام على(ع) فرمود: ... نه، ناراحتم از آن كه در رفتارت نسبت به ما دو نفر عدالت را رعایت نكردى، زیرا مُدّعی را با نام صدا كردى ولی مرا با كنیه و لقب(ابو الحسن) خواندى. ممكن است طرف دعوا نگران شود که به عدالت قضاوت نمی شود.
خلیفه خطاب به امام على(ع) گفت: ... اى ابا الحسن، در كنار مدّعى بنشین تا اختلاف را حل كنم.
خلیفه دوم در این موقع آثار ناراحتى را در سیماى حضرت على(ع) دید. از حضرت(ع) پرسید: ... اى على! از این كه در كنار مُدّعی قرار داری، ناراحتى؟.
امام على(ع) فرمود: ... نه، ناراحتم از آن كه در رفتارت نسبت به ما دو نفر عدالت را رعایت نكردى، زیرا مُدّعی را با نام صدا كردى ولی مرا با كنیه و لقب(ابو الحسن) خواندى. ممكن است طرف دعوا نگران شود که به عدالت قضاوت نمی شود.