خبرگزاری آیصد (جدیدترین و جذاب ترین اخبار ایران و جهان)

نشر توسط:admin Views 28 تاریخ : 26 ارديبهشت 1395

نظرات ()

باسلام و عرض تبریک بابت دفاع خوبتان.

در پاسخ به سوال تان که حدود و ثغور تکنولوژی آموزشی تا کجاست؟ چنانچه به تعبیر شاپور اعتماد به این امر معتقد باشیم که هدف و غایت یک رشته تعیین کننده حدود و ثغور آن است، لذا باید از تعریف کلی اهداف کیفی رشته تکنولوژی (افزایش کیفیت آموزش) و اهداف کمی آن (افزایش تعداد داوطلبان تحصیل با بهره گیری از سه بعد ت .آ) جهت تعیین حدود و ثغور تکنولوژی آموزشی مدد جست. لذا باور من بر این است بسیاری از حوزه های کاری یک تکنولوژیست حرفه ای در راستای افزایش کیفیت آموزش است و برمبنای آن جایگاه و معنا می یابد، همچون زمانی که به کار طراحی و تولید محتوای الکترونیکی می پردازد (بدون وجود تکنولوژیست ها و بهره گیری از دانش این رشته تخصصی در آغاز این راه حتی صرفاً متونpdf) به عنوان محتوای الکترونیکی قلمداد می شد، همچون کتبی که شما در سایت رشد در سالهای آغازین تاسیس سایت ملاحظه می فرمایید، اما مسلماً بهره گیری از دانش کاراموزان این رشته (بهره گیری از دو قابلیت هوشمند سازی و فشرده سازی متن +پویانمایی آن و از همه مهتر طراحی محتوا) این امر را اعتلا بخشید. البته در این زمینه نیز با مشکلات درون سپاری و برون سپاری  زیادی مواجه هستیم، کما اینکه اکثر تکنولوژیست های امروزی قایل به کسب دانش تخصصی رشته فناوری اطلاعات و مهندسی نرم افزار هستند (که به نظر بنده  گام برداشتن بیش از حد نیاز جهت کسب دانش این رشته ها، دور شدن از اهداف رشته مان است و در حد لزوم شاید پسندیده و مقبول باشد و من قائل به برون سپاری هستم). در حال حاضر جامعه کنونی ما نیازمند توجه به هر سه بُعد ت.آ است و دور شدن از یکی مغفول ماندن در حوزه کاری بُعد دیگر را به همراه خواهد داشت و حفظ اعتدال راهگشا خواهد بود.

[پاسخ:]

با عرض سلام خدمت شما و تشکر 

از این که در رابطه با این موضوع کامنت گذاشتید، سپاسگزارم.

شما فرمودید که نباید از حوزه اصلی تکنولوِژی آموزشی دور شویم و باید بیشتر به ابعاد آن توجه کنیم. در صورتی که ما بخواهیم در کشورمان فقط رشته تکنولوزی آموزشی با همین یک گرایش داشته باشیم با شما تا حدودی موافقم، اما به نظر من در جامعه رشته تکنولوژی آموزشی جای خود را تا حدودی باز کرده و نیازمند گرایش های مختلف است. شما ملاحظه می کنید که الان در زمینه تکنولوژی آموزشی افرادی از رشته های مختلف فعالیت می کنند و براساس تجارب خود پیش می روند و بیشتر تاکید بر کامپیوتر و ظرفیتهای آن به عنوان راه حل دارند که حتی گاهی می بینیم که این کامپیوتر بخوبی در سیستم ادغام نشده و حتی طراح تصویر درستی از این قضیه نداشته است. به نظر می رسد زمان آن رسیده است که تکنولوژی آموزشی بتواند در زمینه های مختلف و با گرایشهای متفاوتی بکار رود تا بتواند در جامعه موثر واقع گردد. مثلا تجزیه و تحلیل مشاغل قبلا و حتی هم اکنون در کشور ما جنبه صرفا رفتارگرایانه دارد، در حالی که تحلیل وظیفه شناختی در کشورهای دیگر بیشتر مورد استفاده قرار می گرید یا حتی تحلیل بافت و موضوع که از منظر سازنده گرایی بیشتر مطرح است و همه موارد گفته شده جای تأمل دارد.

خانم موسی رمضانی: اما یک سوال:

در پاسخ به این سوال که آیا جایگاه تکنولوژی آموزشی را تنها باید محدود به مدارس و آموزش و پرورش کرد؟ یا این که فراتر از این موارد است؟ شاید بتوان گفت امروز حوزه کاربرد تکنولوژی آموزشی پای خود را از میدان محدود نظامهای آموزشی نیز فراتر نهاده و وارد نظامهای اجتماعی شده و با ظهور شبکه های اجتماعی و نیز رویکرد نوین ارتباط گرایی به نظر من می توان تکنولوژی آموزشی را در پایان گذر از مرحله پنجم تکامل خود( 1-مرحله ابزار و وسایل2-مواد آموزشی3-نظامهای درسی-4-نظامهای آموزشی5- نظامهای اجتماعی) و ورود به مرحله ششم (جدیدی از ) تکامل خود دانست. دانش تکنولوژی آموزشی امروز نه تنها در حوزه های آموزشی (مدارس، آموزش و پرورش، آموزش عالی، موسسات آموزشی و بطور کلی نهادهای آموزشی و پرورشی)، صنعتی (نهاد ها و سازمان ها، شرکت ها، کارخانجات و...– از پایین ترین سطح آن گرفته در قالب استخدام کارشناس آموزش تا والاترین سطح آن)، اجتماعی(در سطح جامعه، شبکه های اجتماعی و...)، حتی در عرصه سیاست (در سطح دولت و مجلس و... است)،و نهادهای فرهنگی نیز مورد استفاده است و مغفول ماندن آن در بسیاری از حوزه ها به سبب آن است که بسترسازی مناسبی جهت ایجاد یک محیط تربیت حرفه ای توسط مسولین دانشگاهی بهنگام انتقل این دانش فراهم نگشته است(همچنان که شاهد ارتباط کم رنگ دانشگاه و صنعت) در آموزش عالی هستیم و این امر نیازمند آگاهی حرفه ای، نظامپذیری حرفه ای، تجربه اندوزی حرفه ای و نیز وظیفه خطری بر دوش تکنولوژیست ها (اشتغالپذیری حرفه ایی و کسب مهارتهای شغلی این رشته) است.

یک سوال، مگر نه این است که از جمله اهداف کیفی تکنولوژی آموزشی دستیابی به آموزش با کیفیت است؟ بر این اساس از نظر حضرتعالی آموزش با کیفیت قایل به چه شاخصه هایی است؟ و ت.آ ( به ویژه با تکیه بر بُعد سوم آن - حل مساله) چه راهبردهایی را جهت حفظ کیفیت آموزش- به طور کلی و در سطح کلان- به ما پشنهاد می نماید؟ 

آیا تعیین استانداردهای این رشته علمی (به این علت که بارها خوانده ایم که آموزش مبتنی بر استاندارد، نشات گرفته از این موضوع است که در فرایند استانداردسازی، اهداف روشنی برای یادگیری ایجاد می گردد و از آموزش کیفی یادگیرندگان اطمینان حاصل می شود) راهگشا خواهد بود؟ اگر چنین است استانداردهای ت.آ چیست (در صورت مشخص بودن) و یا راههای دستیابی به استانداردهای ت .آ کدامند؟ (در صورت مشخص نبودن)
با آرزوی موفقیت

پاسخ:

در این رابطه استاندارهایی برای تکنولوژی آموزشی توسط انجمن بین المللی تکنولوژی آموزشی ارائه گردیده که در قسمت ضمانم کتاب هوشهای چندگانه و تکنولوژی آموزشی آمده است.

حداقل یکی از راه‏های دستیابی به این استانداردها، طراحی آموزشی و مهندسی مجدد نظام‏های آموزشی است.