نشر توسط:admin Views 28 تاریخ : 25 ارديبهشت 1395 نظرات ()
فیلم محمد رسول الله ساخته مجید مجیدی - فیلمی قابل احترام، پر هزینه و کمی بیشتر از اندازه تکنیکال برای سینمای ایران و پیامبر مسلمانان جهان است. فیلمی که به همان اندازه که تکنیک و جلوه های ویژه دارد، روح معنوی ندارد و قواعد فرم را رعایت نمی کند. “فرم روایی” که کسی حداقل تا به حال در سینمای ایران به اندازه خود مجید مجیدی در فیلم های “بچه های آسمان” و “رنگ خدا” آن را به اندازه، ظریف و همتراز با فیلمنامه رعایت نکرده بود.
تجربه بیگ پروداکشن ساختن در سینمای ایران نشان داده است که کارگردان و عوامل کار به همان اندازه که به جلوه های ویژه، فیلم برداری، گریم و لباس و … اهمیت میدهند؛ حواسشان به قدرت بازی که از بازیگرانشان میگیرند و فیلمنامه شان نیست. یکجور جو زدگی برای رسیدن به قله تکنیکال سینمای جهان که “فرم” را نابود می کند، و قصه را از داشتن درام و علی الخصوص روح معنوی – که لازمه فیلم دینی هست – محروم می سازد. در فیلم ملک سلیمان هم اوضاع بر همین گونه است. البته در بیگ پروداگشن کمی محدود تر، ابراهیم حاتمی کیا در “چ” تا حدودی موفق تر است. به علت فیلمنامه پرو پیمان، دیالوگ نویسی های ظریف و به جا و محرک درام ، و توجه داشتن به اجرای قدرتمند بازیگران؛ باعث شده تا توازن فرم، تکنیک، درام، روح اثر و فیلمنامه رعایت شود. توازنی که در محمد رسول الله رعایت نشده است و تکنیک در جایگاه بسیار بالاتری از فیلم نامه قرار گرفته است.
البته “محمد رسول الله” نقاط قوتی هم دارد. موسیقی فیلم استادانه است. فیلم بردار ایتالیایی کارش را به نحو احسن انجام داده است. هرچند در سکانس هایی رنگ آمیزی و نورپاشی، کمی بیش از اندازه می نمایاند. سکانس طوفانی شدن دریا و ریختن ماهی ها به ساحل و جلوه های ویژه در این سکانس، معرکه از آب در آمده است. صدای کودکی پیامبر را هم دوست داشتم. ظریف بودن صدا و لحن، و مهربانی موجود در کلام، با کودکی پیامبری که به “پیامبر مهربانی ها” شهره است تا حدود زیادی همخوانی دارد و انتخاب درستی به نظر می آید. بازی بازیگران، به جز علیرضا شجاع نوری و مینا ساداتی که انتخاب های تا حدودی درستی برای نقش هایشان بودند، چنگی به دل نمی زند. محسن تنابنده و ساره بیات پایین تر از حد انتظار ظاهر شدند. مهدی پاکدل که کاملا تیپ است و انگار تنها به خاطر قابلیت های چهره اش که به نقش می آمده، انتخاب شده است.
درکل بیگ پروداکشن در سینمای ایران، نحیف و تازه کار است و تا به ثمر نشستن آن کمی زمان می برد. به امید آنکه مجیدی در سری دوم و سوم “محمد رسول الله (ص)” اشکالات موجود را بر طرف کند و با به خدمت گرفتن فیلم نامه ای پر و پیمان تر، اثر ماندگاری را در تاریخ سینمای جهان به یادگار بگذارد.
دو و نیم ستاره
نویسنده: محسن منوچهری