نشر توسط:admin Views 41 تاریخ : 25 ارديبهشت 1395 نظرات ()
همیشه برایم سوال بوده که میزان سنجش سواد، آگاهی و شعور یک آدم چیست؟ مثلا کسی که کلی پول خرج می کند و کلاس های نویسندگی، یا موسیقی و آموزشگاه های سینمایی مختلف و به نزد بهترین اساتید میرود، و بر فرض مثال از بیست گونه تدریس که به او می شود دوازده تایش را می فهمد، به عقیده من کمتر از کسی می فهمد که با نیروی ذاتی و توانایی شخصی و با تحقیق گسترده خودش، از مثلا هفت گونه ای که می خواند هر هفت گونه را یاد می گیرد. این هفت نمره او بر دوازده نمره آنکسی که با کلی وقت و هزینه دوازده نمره را یاد گرفته است می چربد.مثالش ساده است. حتما دیده اید و یا شنیده اید که دانشجویی نسبتا درس خوانی با دهها کلاس آموزشی نظیر قلمچی و .. و کلی هزینه، مثلا رتبه چهارم کنکور را می آورد، ولی دخترکی روستایی با امکانات اندک مثلا رتبه پنجاه کنکور را می آورد. خب حالا خودتان مقایسه کنید که کار کدامشان پر ارزش تر است؟یا در سینما کارگردانی ذاتی و شهودی مثل مسعود کیمیایی که ابر قدرت سینمای ایران است و اصلا تحصیلات سینمایی ندارد، مثلا ارزش کارش بسیار بالاتر از کسی مثل اصغر فرهادی دیگر کارگردان نخبه کشورمان است که تحصیلات آکادمیک سینمایی دارد - که البته خودم بسیار اصغر فرهادی را دوست دارم. یا بازیگرانی مثل پرویز پرستویی ، شهاب حسینی و ..غیره، که به صورت ذاتی باسوادند و اهل تحقیق، ولی تحصیلاتشان در حد اخذ دیپلم است و اینچنان موفقند، ارزش و اندازه کارشان به شدت بالاتر از بازیگرانی ست که تحصیلات دارند و وقت زیادی می گذارند و هزینه زیادی هم می کنند، ولی جایگاهشان در بازیگری در خوش بینانه ترین حالت هم اندازه آنهاست. خلاصه اینکه کسی که مغزش ظرفیت نمره ده دارد و به اندازه ده می فهمد، اندازه و قالبش بالاتر از کسی است که ظرفیت مغزش بیست است ولی به اندازه پانزده می فهمد. میزان و سنجش فهمیدن و سواد، یعنی این. ظرفیت ها را بشناسیم.
نویسنده: محسن منوچهری