خبرگزاری آیصد (جدیدترین و جذاب ترین اخبار ایران و جهان)

نشر توسط:admin Views 29 تاریخ : 25 ارديبهشت 1395

نظرات ()

بسم الله الرحمن الرحیم

      نمایشنامه:نذرشوٌو دَهٌم ماه حٌسین

جهت شرکت درجشنواره تئاترکنگان

                                                               نویسنده: رضا عالی

                                   (هر گونه اجرا واستفاده از متن به اجازی کتبی از نویسنده خواهد بود)

کاری از گروه هنری غروب تنگسون

با کارگردانی : رضا عالی

 

 

                           شخصیتهای بازی     

                                                                                                                                                                   

بشیرو :                

 

زار عباس:

 

سلمان حاج کریم :

 

رسول :

 

عبدو:

 

 

 

 

با تشکر از :

هئیت عزاداری شهیده بی بی فاطمه و بی بی زبیده

کسانی که ما را در اجرا و شرکت دادن این گروه را به

 جشنواره تئاترکنگان همیاری نمودند

صمیمانه تقدیر و تشکر می کنیم

 

 

 

گروه هنری غروب تنگسون

 

 

 

 

 

 

 

 

مقدمه

در اين دوره تحول فرهنگ ها و افكار در حوزه ي جهاني و به خصوص منطقه اي ، خيلي اشخاص سعي درارائه ي بهترين الگوهاي هدايتي و تربيتي و هماهنگ سازي عقايد با پيشرفت هاي کاری روز مي باشند .

 

در كوتاه سخن اين نوشته نيز همان اهداف را دنبال مي كند . اين نمايشنامه به عبارت بهتر برگرفته از حقایقی بر اعتقادات مسلمانان (شیعه) مي باشد ، كه این متن را برای هنرمندان وهنردوستان طراحی شده است سپس این نمایشنامه هدف خواصی را دنبال میکند که انتهای نمایشنامه به این جواب خواهید رسید.

 

اين جانـب رضـا عـالـی نـيز به خاطر داشتن علاقـه براي كـمك در تحول ديد نسبت به  آينده ي همه افراد به خـصوص هنرمـندان وهنر دوستـان  که براي داشتن هدفی همچون آينده ساز در کوتاه سخن این تئاتر با سبکی جدیدهماهنگ ساخته و آماده براي عرضه به كليه اشخاص در همه طبقات سني كرده ام.

 

 

 

با تـــــــشـكر

رضا عالی

 

 

 

 

 

 

(در اول صحنه زار عباس در چای خانه حسینیه در حال چای ریختن است وصدای چاوش خوانی ملایمی هم پخش میشود)

زار عباس:یهِ دوسی داشتیم چَند شٌویی می اٌومد طِرفمون سِری میزَد اِمشو مِثِ ای که خِبری اَزش نی

(در همین حین رسول میش قنبر ازپشت صحنه صدا میزند)

رسول: اٌمادن ناخٌدا؟                                                                                                                                                                                                                                 

ناخدا: هابِله بوا اٌمادَن بیو بِبَر

(رسول به چایی خانه وارد میشود وچایی ها را از دست ناخدامیگیرد همزمان که خم میشود چایی هارا بگیرد)

رسول: یاااعِلی....

زار عباس: عِلی بِغَل گیرِت بوا

(همزمان که رسول میخواهد از صحنه خارج شود بشیرو وارد میشود)

بشیرو: یاالله....

زار عباس:الله نِگَهدارِت باشه بوا بیوٌ داخٌل

بشیرو :سِلام ناخٌدا

زار عباس:سِلام جونٌم ... کٌجا بیدی اٌمشو دِلٌم تو ماجِرا اِنداخته بیدی

بشیرو: با مٌونی ناخٌدا ؟

زار عباس :ها بِله مِی غِیرِ تٌو کِسی دیگه هَم اینجا هِسی

بشیرو: نَه، والله مٍو رَفته بیدٌم خونه ی سَلمانِ حاج کِریم

زار عباس:سَلمانِ حاج کِریمِ خٌمون

بشیرو: ها ناخٌدا خونه ی سَلمانِ حاج کِریم که بانی مَجتن

زار عباس: خٌو سی چه حالا سِرپا وِیسادی ،بیوٌ بیشین بِرم، بینٌیم جِریان چه بیدِه ؟ سیچِه رَفته بیدی خونه ی سَلمانواینا؟

(بشیرودر کنار زار عباس می نشیند)

بشیرو:والله رَفته بیدٌم سی کار خِیری

زارعباس:چِی میخٌوری سیت بریزٌم

بشیرو : زَحمَت نِکش عامو

زار عباس: نه بوا چِه زَحمِتی، خُو حالا بگو بینٌم تو ای ماه حٌسین کارِ خِیرِت چِه بیدِه که مانِ خِبَرنِکِردی

بشیرو:مو نَذرکِردِ بیدٌم که اٌمسال شٌو دَهٌم دمّام بِزِنُم اٌما سَلمانو نمی والهِ

(ناخدا زار عباس در حالی که استکان چایی در دست دارد)

زار عباس:بیهَ حالا ای چِیکو بٌخور،  وَ قتی که اٌومد ٌموباهاش گَپ میزِنٌم بینٌم سی چه نمیواله تا تٌو دَمام بِزنی

بشیرو :نا خٌدا ،سَلمانو میگو تٌو پات شِلِن ،نمی تِنی دَمّام بِزِنی،موٌ هَم سیش گٌفتم تو چِه کِتابی نِوِشته که باپا دَمّام میزنِن

زار عباس:حالابگو بینم نَذرِت چِنِن،نذر چه کردی

بشیرو:ناخٌدا نِنَم میگو، بوای خدابیامرزم می گُفت  آدم اَگه میخواد به او چیزی که نَذر کرده بِرسه نباید نذرشِ سی کِسی بِگه

زار عباس:بوات مردخوبی بید، مث روز سیم روشنن ،یادم میاد انگارهمی دیروز بید ،که با بوات رفته بیدم دریا،یه روزی از روز ها که تو ماه حُسین بید و اوظی مُوهی گیری خوب بید

 (نور صحنه آهسته خاموش میشود وصحنه ی دریا را نشان می دهد که دریا طوفانی است وپدر بشیرو پایه ی بادبان راگرفته ودر حال داد و فر یاد است)

عبدو:زار عَباس سیت نِگُفتُم دیشو خُو بِدی دیدُم ،اُمروز نه روزِ دِریان ناخُدا ،یا ظُهر عاشورا کُمِکُم بُکُن ،مِی مُو چه گُنِهی کِردُم که ایطوری بایَد بوسوزُم وُ بِسازم، ناخُدا سِی بُکُن ..سِی بُکُن چِطوری دِریا داره ناله میزنه ،تو که جونِ ما سیت مُهم نی،  اگه مُهم بید سی خاطر دوتا دُم مُوهی ما به ای مُصیبِتِکو دُچار نیمی کِردی ، تو حَرفِ کِسی قُبول نِداری چون دُوتا دٌم مُوهی جِلو چیشِت گِرفته ،واٌمونِ خوت نِمیدی که کسی حَرفی سیت بِزِنه امیدُم ای بید که بیام دِریا سِتاره بِبِرُم سی سِتارَم نه سی او سِتاره ی آسُمونی سی سِتاره ی خٌم سی سِتارَه ی زِندِگیم  اُوما تو اُمیدُمِ نا اُمید کِردی

(با صایی بلند موج حرفش تمام میشود)

عبدو:ای خدااااااااا........

(نور صحنه می رود وصحنه به چایی خانه ی حسینیه می رود زار عباس با چشم گریان)

زار عباس : خُلاصه بَعد ای که بوات تو دِریا غَرق شُد  مُو هم دیگه بادِریا قَهر کِردُم وُدیگه هَم دِریا نِرَفتُم

بشیرو :ناراحِتِ خُوت نُکُن ناخُدا خواستِ خُدا بیده

(در همین حین سلمان وارد چایی خانه میشودو یک دمام هم روی دوشش است او دمام رادر چا ی خانه میگذارد و از صحنه خارج میشود)

بشیرو :اومَد ..اومَد..زار عَباس اومَد

زار عباس :یاصاحبَ الزِمان یاجَدّ بی بی زبیده کی اومَد...!

بشیرو: سَلمانو،سَلمانو اومَد

زار عباس :خُدا خیرِت بِده تَرسُندیمونا، اٌومد خو اٌومد خوش اُومد، بگو تا بیاد تا سیش بُگم

بشیرو:  نه ناخدا ،سلمانو میاد اینجا ،حرف تندر جواب تو میده ،مو اوموقع نمیتونم خوم بگیرم دردسر به پا میشه

زارعباس:نه سلمانو حرف تند سی هرکس بزنه ،سی مو یکی حرف تند نمیزنه ،حالا بر سیش بگو بیو ،زار عباس کارت داره

(بشیرو از جای خود برمی خیزد و از صحنه خارج میشود درهمین حال که از صدای چاووش خوانی پخش میشودتا زمانی که بر میگردد)

سلمان:بله ناخٌداخیر باشه

زار عباس:خیرِ انشاالله، میگُم ای بَنده ی خٌدا جِریانِش چِنِن

سلمان : جریان چه بنده خدایی ،ناخدا

(بشیرو در هنگامی که بالای سر زار عباس ایستاده)

بشیرو :سلمان ،ناخٌدابا مٌنِن

سلمان :ها، پس به تو هم گفته

زار عباس: میگم بوا سیچه نمیلی تا بشیرو هم نذرش اِدا کنه

سلمان :دَمّام میترکنه

(بشیرو از جای خود برمیخیزد وبه طرف دمام می میرود و می گوید)

بشیرو : اگه می خی تا با ای دمامکو سیت دمابزنم، تا بفهمی که دمام زدن بلدم

ناخدا: راس میگو

سلمان : چه راس می گو...، نه نمی خواد

زار عباس :بووا حالا تو والش کن تا امتحانی کمی دمام بزنه

(نگاه غمناکی به زار عباس میاندازد)

سلمان: اگه هم که نهادم دمام بزنی، ای هم بخاطر زار عباس نهادم

زارعباس:دست درد نکنه بوا

سلمان: ای دمام ترکند، کی می خواد جواب بده

زار عباس:اگه بشیرو دمّام ترکند ،مو پولش میدم

سلمان:ناخدا ،توچه طوری پولش میدی

ناخدا:مو ای شده باشه تور موهی گیریم، که باچیش کورم وپای دردم بافتم هم میفروشم ،ولی نمیذارم که بشیرو نا اٌمید بشه وحقش زیر پا ...

بشیرو :ناخدا الهی خیر ببینی، ای داغت نبینم

(بشیرو دمام را دست می گیرد و شروع به دمام زدن می کند،بشیرو که شروع می کند دسته ی دمام زنی وارد صحنه میشوند وبشیرو هم به آنها می پیوندد ودر هنگام دمام زدن است که زار عباس هم به جمع آنها می پیوندد و درحال تنظیم کردن دستهی دمام زنی است که دمام را از گردن خود در می اورد و خود را به زار عباس میرساند وزار عباس را در بغل میگیرد ومیگرید)

بشیرو: یا امام حسین (ع) ....خدایا شکرت، شکرت که مونِ به حاجتم رسوندی، خدایا شکرت که بینایی ناخدا دوباره بهش برگردوندی

(نور صحنه با به اوج رسیدن صدای دمام از صحنه خارج میشود صدای نوحه ا ی هم از پشت صحنه پخش میشود)

                                                                        

                                                                      فیکس

 

باتشکر از هیئت عزاداری شهیده بی بی زبیده وبی بی فاطمه