خبرگزاری آیصد (جدیدترین و جذاب ترین اخبار ایران و جهان)

تو گمان کردی من مرد جاده ام/عاشقم شدی/اما من مرد جاده نیستم/وقتی تو را در راه لاریسا دیدم/گم شده بودم من. " لئونارد کوهن "

 گمانم حدود یک سال پیش پرنس چارلز در برنامه یی تلویزیونی گفته بود لئونارد کوهن خواننده محبوب آدم های درونگرا است. در همان برنامه که با هدف نشان دادن تفاوت نسل ها برگزار شد، پسر چارلز از پدرش پرسیده بود؛«لئونارد کوهن کیه؟» جمله متداول«زمانه داره تغییر می کنه» در آن برنامه تلویزیونی نیز مشهود بود. من شخصاً دوست دارم این طور فرض کنم که این تغییر به قول وودی آلن، به خاطر غذاهای حاضری دوران ما است. حالا چه خوب، چه بد دوران موسیقی رپ و متال است. سایه کوهن هر روز محو و محوتر می شود و البته این مساله هیچ ربطی به نبوغ، عدم نبوغ یا جاودانی هنرمند ندارد.

 کوهن اما فقط خواننده نیست. نویسنده نیز هست، نویسنده یی که هیچ کدام از دو رمان ارزشمندش در کشور ما ترجمه نشده و تنها گزیده یی از اشعار او با عنوان«من گم شده بودم» به فارسی برگردانده شده است. نوشته کوتاه زیر فقط بهانه یی است برای آشنایی بیشتر با هنرمندی که سال ها بسیاری از ما را تحت تاثیر خود قرار داده است. لئونارد نورمن کوهن نویسنده و خواننده کانادایی در ۲۱ سپتامبر ۱۹۳۴ در خانواده یی یهودی در مونترال به دنیا آمد. پدرش تاجر پوشاک بود و هنگامی که لئونارد ۹ ساله بود درگذشت. ابتدا در رشته ادبیات انگلیسی تحصیل کرد و از دانشگاه مک گیل فارغ التحصیل شد.

 اولین مجموعه اشعارش را در دوران دانشجویی اش (۱۹۵۶) باعنوان «let us compare mythologies » منتشر کرد و در سال ۱۹۶۱ دومین مجموعه اشعارش را با نام«the spice box of earth » منتشر کرد که باعث شد به شهرت برسد. نکته جالب اینکه کوهن خودش را شاعر نمی داند. او در این مورد گفته است؛ «من هرگز خودم را شاعر معرفی نکرده ام و مایل نیستم کسی این کار را بکند. صادقانه بگویم به نظر من کلمه شعر کلمه یی ساختگی است که عده یی منتقد ابله در طول تاریخ به نوعی از نویسندگی اطلاق کرده اند. پس اگر خودت را شاعر بدانی وارد منطقه خطر شده یی، این کلمه یی است که دیگران می توانند در مورد نوشته های تو به کار ببرند و مسوولیتش را نیز برعهده بگیرند.»

 مدت کوتاهی در نیویورک زندگی کرد، سپس به اروپا رفت و در جزیره هیدرای یونان به همراه مارین جنسن و پسرش اکسل اقامت گزید. او هفت سال به طور نامنظم به یونان می رفت، مجموعه شعر دیگری با عنوان «Flowers For Hitler» ۱۹۶۴) منتشر کرد و دو رمان نوشت؛ «The favorite Game» (۱۹۶۳) که در واقع می شود گفت به نوعی چهره مرد هنرمند یهودی در مونترال است و «Beautiful Losers» که در ۱۹۶۶ منتشر شد و بوستون گلاب درباره آن نوشت؛ «جیمز جویس نمرده است، او در مونترال با نام کوهن زندگی می کند». تاکنون هر یک از این کتاب ها بیش از ۸۰۰ هزار نسخه فروش رفته اند.

 اما او نمی توانست به طور مداوم در هیدرا بماند. در سال ۱۹۸۸ در مصاحبه یی با مجله «Musician» در این باره می گوید؛ «برای نوشتن کتاب لازم است که در یک جا باشید. باید مطالب را از محیط پیرامون تان جمع آوری کنید. به زنی در زندگی تان نیاز دارید، خوب است که چند تا بچه دور و بر شما باشند. لازم است جایی تمیز و مرتب داشته باشید. من این چیزها را داشتم.»

 کوهن به خاطر موسیقی به امریکا بازگشت و در نزدیکی نشویل اقامت گزید. در سال ۱۹۶۶ جودی کالینز در آلبومش دو ترانه از ترانه های لئونارد کوهن با نام های «Suzanne» و «Dress Rehearsal Rag» را خواند و در سال ۱۹۶۷ کوهن در «Newport Folk Festival» قطعاتی اجرا کرد. در این فستیوال باب دیلن، بوریس اسپرینگستین و بیلی هالیدی نیز حضور داشتند. کریسمس همان سال شرکت کلمبیا اولین آلبوم کوهن را با نام « The songs of Leonard Cohen» منتشر کرد.

 این آلبوم باعث شهرت کوهن به عنوان خواننده شد و چنان تاثیرگذار بود که رابرت آلتمن در موسیقی فیلم «Mc Cabe and Mrs. Miller» از لئونارد کوهن استفاده کرد. کوهن در سال ۱۹۶۹ دومین آلبومش را با نام «Songs From a Room» منتشر کرد و آلبوم سوم او با نام «Songs of love and Hate» جایگاهش را به عنوان یکی از بزرگان موسیقی تثبیت کرد. آهنگ هایی مثل «The Story of Isaac»، « Joan of Arc» و «Famous blue Raincoat» هنوز جزء محبوب ترین آثار او هستند. در سال ۱۹۷۲ او اولین آلبوم زنده اش با نام «Live Songs» را اجرا کرد که در آن قطعه یی را به صورت بداهه به مدت چهارده دقیقه نواخت.

 هرچند لئونارد کوهن موفق ترین ترانه سرا و خواننده اواخر دهه شصت نبود اما بدون شک یکی از محبوب ترین خوانندگان آن دوره به شمار می آید. او توانست حضور قابل توجهی در دهه های بعدی داشته باشد و موفق شد توجه منتقدانی که دیگر به هم نسلان او توجه خاصی نشان نمی دادند را همچنان به خود معطوف کند. او ابتدا زندگی بسیار سنت شکنانه یی را در پیش گرفته بود که شامل سفر، ارتباطات از هم گسیخته و مصرف ال.اس. دی می شد. در دهه ۱۹۹۰ کوهن شیوه زندگی اش را تغییر داد و در ۱۹۹۳ به مرکز ذن مونت بالدی پیوست. از آن زمان تاکنون او همچنان به طور نامنظم آثاری منتشر کرده است که از آن جمله می توان به «Field Commander Cohen Tour of۱۹۷۹ » و «Ten New Songs» اشاره کرد. در سال ۲۰۰۶ مستندی از زندگی کوهن ساخته شد که قرار است به زودی در اروپا نمایش داده شود.