نشر توسط:admin Views 29 تاریخ : 25 ارديبهشت 1395 نظرات ()
نبایدی که هست !
قبل از دهه 60 میلادی خشونت تا حد امکان در فیلمها نشان داده نمیشد و کارگردانان ترجیح میدادند از تصاویر خیلی منزجز کننده برای نشان دادن خشونت استفاده نکنند. مثلا هنگامیکه تیراندازی و نزاع در پرده سینما به تصویر کشیده میشد روند کاملا واضح و مشخص بود : بنگ ! شخص مورد نظر بعد از چند جمله کوتاه پایانی بر زمین می افتاد و همه چیز تمام میشد. در این وضعیت بیننده نه خونی میدید و در درد کشیدن مقتول را میفهمید. این اوضاع خسته کننده در سینما تا اواخر دهه 60 ادامه داشت تا اینکه کارگردانانی نظیر Arthur Penn و Sam Peckinpah شروع به ساختن فیلمهایی نظیر Bonnie & Clyde و The Wild Bunch کردند و به این روند خسته کننده پایان دادند. آنها بر این باور بودند که اگر تماشاگران سینما میتوانستند عمق فاجعه و خشونت را بصورت باور پذیر لمس کنند خشونت در زندگی واقعی مردم کمرنگ تر میشد.
امروزه تکنولوژی و جلوه های ویژه این امر را بیشتر تقویت کرده اند و این امکان را به فیلمسازان داده اند تا هر گونه صحنه باورپذیر از خونریزی و خشونت را براحتی بوجود آورده و به مخاطب تحویل دهند. گرچه این مقوله همواره منتقدانی سرسخت نظیر Steven Prince نویسنده کتاب "سینمای خشن : سم پکینپا و ظهور سینمای فراخشن " داشته. او بر این اعتقاد است که فیلمسازان امروزه هر چیزی را که در ذهن تصورش را میکنند میسازند و به نظر او تکنولوژی دلیل خشونت بیش از حد سینمای امروز است. حقیقت این است که برخی مانند او نگران این قضیه هستند و خشونت بیش از حد را در فیلم ها درست نمیدانند. آنها احساس میکنند اینگونه به تصویر کشیدن خشونت، آنرا در نظر مردم عادی جلوه داده و خطر الگو برداری از این تصاویر را تشدید میکند.
این در حالی است که خیلی ها نظری برخلاف گروه قبلی دارند. آنها بر این باورند که نشان دادن خشونت نه تنها خطری ندارد بلکه میتواند صادقانه و حتی کمک کننده باشد. حقیقت امر نیز همین است. چرا به تصویر کشیدن خشونت در پرده سینما تا این حد آزار دهنده است در حالی که دنیای واقعی ما مملو از خشونت های واقعی و تکان دهنده است.کافیست مدتی به اخبار گوش دهید و صفحه حوادث روزنامه ها را ورق بزنید تا ببینید چه اتفاقات وحشتناکی در دنیا در حال وقوع است. خشونت و کشتار سراسر دنیا را فرا گرفته و این تنها دلیلی است که فیلمسازان را بر علیه آن واداشته و تنها را راه مقابله با آن را درگیر شدن و نه فرار از آن میدانند.