نشر توسط:admin Views 38 تاریخ : 25 ارديبهشت 1395 نظرات ()
نمایشی با جلوه های بصری زیبا و ناتوان از برقراری گفت وگو
صمد چینی فروشان
نمایش"خاطرات و کابوس ها...."به رغم امیدی که نویسنده و کارگردانش علی رفیعی، ازطریق مصاحبه ی مطبوعاتی و محتوای بروشورآن در دل مخاطب خود برمی انگیزد،برهمان کلیات حداقلی آشنا و آگاهی کم مایه ی معمول ما از تاریخ- بطورکلی- و بخصوص ازشخصیت امیرکبیر وموانع پیش رویاو متکی است که نه تنها ذره ای به شناخت مخاطب ازگذشته ی خود نمی افزاید، سهل است،حتی ذره ای از"اضطراب عصری را که درآن زندگی می کنیم"1نیزکاهش نمی دهد. داده های این نمایش،درست برخلاف اهداف اعلام شده در بروشور آن،نه فقط "غبار ازچهره ی تاریخ برنمی گیرد"2 و به خودآگاهی مخاطب نمی افزاید،بلکه به دلیل نوع و کیفیت رویکردش به یکی از مهم ترین مقاطع تاریخ معاصر ما،سرنوشت تراژیک میرزاتقی خان فراهانی را، همچون تقدیر ناگزیر و تراژیک مخاطبان خود به ایشان می قبولاند و در این القاگری نیز (هرچند ناخواسته) به پشتوانه ی شیوه ی اجرایی جذاب و تابلوهای مسحورکننده اش،کاملاً موفق عمل می کند. دربخشی از نمایش، عزت الدوله همسر امیرکبیر و خواهر ناصرالدین شاه در مواجه با جسد امیرکبیر برسکوی حمام فین کاشان می گوید: