نشر توسط:admin Views 29 تاریخ : 25 ارديبهشت 1395 نظرات ()
این نقد را اسفند ۱۳۹۱ نوشتم. تا به امروز صبر کرده بودم بلکه جائی چاپ شود ولی نشد. با آنکه دوستان کمکهای خوبی کردند تا این امر محقق شود اما بنا به دلایل متعددی امکان چاپ میسر نگردید. به هر حال این نقد به دو دلیل برای خودم مهم و شایسته توجه است:
یک- نمایشنامه بافندگان یکی از سه شاهکار هنری ست که از یک واقعه اجتماعی سیاسی واحد منتج شده است. پس از واقعه سیلزیای آلمان 1844 یک مجموعه نقاشی یک شعر و یک نمایشنامه با عنوان و مضمون مشترک" بافندگان" توسط هنرمندان خلق و ماندگار می شود. از این رو این نمایشنامه افزون بر اینکه غیرقابل اغماض و نادیده گرفتن است همزمان شایسته هزاران بار بررسی و تحلیل نیز هست.
دوم- این اولین تلاش من برای به کارگیری آموزه های مردم شناس انقلابی معاصر فرانسوی "پیر بوردیو " در نقد دو سویه یک اثر هنری و البته جامعه ایران امروز است. مردم شناسی که نظریاتش عجیب در مورد ایران امروز مصداق دارد.
پیر بوردیو جامعه شناس معاصر فرانسوی " دوکسا و دوکساگرائی" را اینگونه تعریف می کند: دوکسا بدیهی سازی دروغ ها و فریبهای دولت در نزد ملت است با ابزارهای سلطه نظیر: قدرت سرکوب، رسانه و امتیازات اقتصادی.