نشر توسط:admin Views 29 تاریخ : 25 ارديبهشت 1395 نظرات ()
همیشه بر این باور بوده و هستم که هیچ رسانه ای حق ندارد بی طرف باشد و موضعی نداشته باشد. کاری به مواضع درست و غلط آن ندارم، همینکه شجاعت به خرج دهد و مقابل مخالفانش ابراز عقیده کند جای تقدیر دارد. کوته فکران به اصطلاح روشنفکر هم با ابراز اینکه تریبون دولتی نباید جای حرفهای شخصی باشد، بیش از پیش ثابت کردند درکی نه از رسانه و نه حتی درکی از وازه ملی ندارند. تمام وجودشان لبریزاز ادعاست و تنها کارشان نشانه گرفتن باسن خران است!. گبرلو میخواهند تا ماچ و بوسه نصیب یکدیگر کنند. تو را به خدا مدتی هم که شده ما را تنها بگذارید و کمی از این ماچ و بوسه ها را برای خانواده خود خرج کنید تا حذاقل به آنها مدیون نباشید.
سینما نفس های آخرش را میکشد و پرویز پرستویی تز میدهد، جناب ایوبی با عنوان ریاست سازمان سینمایی معتدل گرا، سیاست کاری خود را بر خنثی بودن گذاشته است و تصور میکند با سینمای دورهمی همه چیز به تعادل میرسد و از پسش اعتدال پدید می آید و متاسفانه در همین زمان مدعیان روشنفکری که تنها بر فک و فامیل خودشان تاثیر می گذارند حاضرند جای دشمن و دوست خود را عوض کنند تا مبادا در این راه موفقیتی به نام افخمی ثبت شود. برنامه هفت با لحن طنز خود که به خوبی حد نگاه داشته است و مرز بین جدی و شوخی را می فهمد. میداند با یک مسئله چطور شوخی کند که مخاطب را به بی تفاوتی دعوت نکند. اتفاقا به مخاطبش خط میدهد که چطور و چگونه موضع بگیرد، کجا تاسف خورد و کجا خنده سر دهد .