خبرگزاری آیصد (جدیدترین و جذاب ترین اخبار ایران و جهان)

نشر توسط:admin Views 23 تاریخ : 25 ارديبهشت 1395

کمدی : ارسطو در هنر شاعری می­نویسد: کمدی تقلید کسانی است که از حد متعارف برتر باشند. ولی نه از حیث هرگونه عیب (نقص) بلکه فقط از حیث زشتی های خنده آور و عیب یا خطائی را خنده آور میگوییم که درد و گزندی به کسی نرساند، چنانکه نقابهائی که بر چهره می­گذراند، زشت و بد شکل است،‌لیکن موجب خنده می­شود وکسی را رنج و زیان نمی­رساند.^[1]

کمدی احتیاج به تکنیکی مخصوص دارد. موقعیت های کمیک نیز احتیاج به صمیمت دارند و فکر اصلی آن باید روشن باشد. در غیر این صورت به جایی نمی­ رسد. و این چیزی است که با نهایت تأسف بعضی اوقات فراموش می­شود. بایستی گفت، فکرهای اصلی و اساسی بعضی از کمدی های ما به طور کلی بسیار مبهم است. درکمدی، بازیگر باید بدون اعتراض موقعیتی را که در آن قرار می­گیرد بپذیرد. مهم نست. که احتمال وجود چنین موقعیتی چقدر است. او باید کاملاً  ذهنش را مشغول آنچه که انجام می­دهد بکند و آن عمل را با صداقت و شرافت انجام دهد.[2]

در ابتدای رواج کمدی شاعران از این ده به آن ده می­رفتند و روی چارپایه­ها می­ایستادند و نمایشنامه­هایی را که تنظیم کرده بودند. می­خواندند «کمدی» اثری دراماتیکی است که اخلاق و عادت و مفاسد اجتماع را با بیان مضحک و مفرح بیان می­کند و موجب عبرت و اعجاب می­گردد. معمولاً در کمدی بازیگران خوشحال و خندانند، جز در مواقعیکه بیان عشقی، وجودتاثر و حزنی را ایجاب کند.

تماشاچیان کمدی، می­باید با افرادی روبرو شوند که معایبی دارند و این معایب کم و بیش در خود ببینندگان نیز وجود دارد، ولی این معایب نه آن قدر بزرگند که ایجاد کین کنند و نه آنقدر خطرناک که موجب هراس بینندگان گردند. به عبارتی دیگر کمدی آینه شفافی است که ضمیر هنرمندان را می­نمایاند. کمدی با تراژدی در اصل ،‌در وسیله و در هدف اختلاف دارد، برای اینکه بازیگر بتواند کمدی را خوب بازی کند باید در محل و حال قهرمان آن قرار گیرد. [3]