خبرگزاری آیصد (جدیدترین و جذاب ترین اخبار ایران و جهان)

نشر توسط:admin Views 24 تاریخ : 25 ارديبهشت 1395

آشنايي با برخي از سبك هاي نمايشي

"اكسپرسيونيسم ( Expressionism)"

اين اصطلاح نخستين بار در نقاشي و براي تمايز بين عده اي از نقاشان كه از سبك امپرسيونيسم جدا شده بودند،به كاررفت. دل مشغولي اكسپرسيونيست ها بيان تصورات، احساسات و روياهايشان بود. همين رويكردنيز در تئاتر آلمان سال هاي بلافصل پيش از جنگ جهاني اول رواج يافت. اكسپرسيونيستهاي آلمان نيز تلاش داشتند تا حالات دروني، و ناخوداگاه انسان را به نمايش بگذراند. آنها قراردادهاي منطقي، نظم، تناسب يا قاعده هاي متداول و رسوم رفتار و آداب سخن را كه بر نمايش رئاليستي و ناتوراليستي سده ي نوزدهم چيره بود كنار نهادند. شيوه ها و مضمون هايي كه اين نوع نمايش ها اغلب تكان دهنده  و پر تضاد بود. نمايشنامه نويسان اكسپرسيونيست ، كه نظرگاهشان در درجه نخست ذهني بود، غالبا فقط به شخصيت اصلي نمايش عمق روانشناسانه مي دادند. و از طريق او مكنونات ذهني و دروني خود را آشكار مي ساختند. عمر اكسپرسينيسم ناب چندان طولاني نبود ولي تأثير ژرفي برنمايشنامه نويساني همچون شون اكيسي، ساموئل بكت، اوژن يونسكو، ژان ژنه و كارهاي آغازين يوجين اونيل نهاد.