نشر توسط:admin Views 24 تاریخ : 25 ارديبهشت 1395 نظرات ()
احترامی خیالی و رویایی در خیال.
سلاحی در تئاتر که گلوله ندارد دیگر....
" امروز در اوج مشغله و گرفتاری کاری نمی دانم که چه شد، نا خداگاه با خود زمرمه کردم که ای کاش قبل از
بوسه زدن بر خاک ،پیک آخر هارولد پیتر و روایتی از داستان کوتاهی که نامش را به خاطر ندارم بتوانم روی
صحنه ببرم"
پی نوشت: کوروش عزیز،در اولین فرصت و آخرین گام با تو تماس خواهم گرفت.