خبرگزاری آیصد (جدیدترین و جذاب ترین اخبار ایران و جهان)

نشر توسط:admin Views 25 تاریخ : 25 ارديبهشت 1395

تو این روزای پایانی سال 94 میخواستم حتما یه آپ داشته باشم ولی انتخاب موضوع برام یکم سخت بود.

اول میخواستم یه شعر متناسب با این روزا بزارم، بعد تصمیم گرفتم از کتابایی که این اواخر خوندم بنویسم، بعد به این نتیجه رسیدم که اتفاقای خوب و بدی که امسال برام افتاد رو بیارم و در نهایت به فکر ثبت احساسم نسبت به فیلمایی که این اواخر دیدم افتادم.

فیلم پلهای مادیسون کانتی از فیلمهای دوست داشتنی کلینت ایستوود نبوده و خبری هم از اثرگذاری فیلمهای خوبش، مثل "رودخانه مرموز"، "نابخشوده" یا "دنیای کامل" نیست. فیلم راجع به عشق آتشین بین یه عکاس دوره گرد و زنی خانه دار که از قضا دارای خانواده و دوتا فرزند نوجوونه. از مهمترین ویژگی های این عشق آتشین و البته نافرجام در یک نگاه بودنشه که بیشتر متناسب جوون هاست تا پیرمردی با شمایل ایستوود و یک زن میانسال با شوهر و بچه. فیلمنامه مقداری به روحیات زن قصه ورود میکنه و درصد کمی از رفتار هاشو برامون منطقی میکنه ولی در مورد عکاس دوره گرد خیر. ایستوود یدفعه انگار از آسمون افتاده باشه پایین، میادو میشه عاشق شماره اول داستان.

با اینکه تعریف این فیلمو خیلی شنیده بودم ولی اون چیزی که انتظار داشتم نبود.

و اما کتاب...کتاب گرنسگی کنوت هامسون ازون دسته کتابایی بود که خوندن ده صفحه اولش عطشی به جون آدم میندازه که فقط با تموم کردن کتاب قابل سیراب شدنه.

و البته "ناتور دشت" سلینجر که حسابی خوندش بهم چسبید... حالا میخوام فرانی و زویی رو شروع کنم.

امسال سال خوبی برای وبلاگ نبود، حقیقتش آنچنان دل و دماغی نبود برای نوشتن و متاسفانه اتفاقات نه تنها برای بهبود این حس کاری نکرد که برعکس، زدو همه چی رو زیر و رو کرد (یادی کنیم از پاک شدن نظرات و بسته شدن بلاگفا). دوستانی وبلاگ نویسی رو گذاشتن کنار، دوستانی هم کوچ اجباری کردند و ما ماندیم و ما.

شعرهای استاد مشیری همیجوری بسیار لطیف و حس برانگیزند، اگه با صدای استاد شجریان هم خونده بشن که دیگه هیچ.

ای دریغ از تو اگر چون گل نرقصی با نسیم

ای دریغ از من اگر مستم نسازد آفتاب

ای دریغ از ما اگر کامی نگیریم از بهار

گر نکوبی شیشه غم را به سنگ

هفت رنگش می‌شود هفتاد رنگ

به هر حال امیدوارم سال جدید برای همه دوستان سرشار از امید و خنده رویی باشه.