نشر توسط:admin Views 27 تاریخ : 25 ارديبهشت 1395 نظرات ()
الیور استون جزو فیلمسازانیه که همیشه برای من قابل احترامه، بخاطر فیلمهای خوب و دغدغه داری مثل "جی.اف.کی"، "جوخه"، "متولد چهار جولای" و ...
یه قانون نانوشته ای هم هست که میگه هیچ وقت، هیچ وقت فیلمی رو که خودت ندیدی برای یه جمع نذار. اگر هم گذاشی به هیچ وجه، به هیچ وجه قبل از تماشا کردنش ازش دفاع نکن، حتی اگر کارگردانش الیور استون باشه.
"مرکز تجارت جهانی" داستان گروه پلیسیه که در تلاشند برای خارج کردن مردم از برجهای دوقلوی حادثه یازده سپتامبر. ولی بعد از سقوط برج ها، زیر آوار مدفون میشوند و تنها دو نفر زنده میمانند. در ادامه فیلم حول گذشته و حال این دو نفر میگذرد.
نکته ای که برای من عجیب بود و اصلا توقعش رو نداشتم اینه که فیلم هیچ بحثی راجع به این حادثه بزرگ نداره، به هیچ وجه نظر شخصی هم نداره و اساسا بیشتر به بعد از واقعه میپردازه تا قبلش. من مطمئنم اگه بجای یونیفرم پلیس، لباس معدنچی ها رو تن نیکلاس کیج میکرد و میفرستادش ته یه معدن مدفون، نتیجه تفاوتی چندانی نداشت. اینجاست که رابطه معکوس بین "سن و سال" و "جسارت" در مورد آقای استون کاملا صدق میکنه.
در نهایت اگه بخوام فیلم رو با یک کلمه صدا کنم، احتمالا کلمه "بی خاصیت" برازنده این اثر استاد خواهد بود.