خبرگزاری آیصد (جدیدترین و جذاب ترین اخبار ایران و جهان)

نشر توسط:admin Views 26 تاریخ : 22 ارديبهشت 1395

آرتنا: «حسين كياني» به شدت به دنبال دور شدن از تئاتر کلاسیک و ادبیات نمایشی است؛ گرایش به سبکی نه چندان باورپذيری كه سالهاست در تئاتر ما باب شده و هيچ گاه نتوانسته مخاطب را راضي كند.

نوشته: هومن بنائي / خبرگزاری هنر آرتنا

حسين كياني در اين اثر به شدت به دنبال  دور شدن از تئاتر کلاسیک و ادبیات نمایشی است. گرایش به سبکی نه چندان باورپذير و ملموس (نمايش دادن نه اجرا) كه سالهاست در تئاتر ما باب شده و هيچ گاه نتوانسته مخاطب را راضي كند.

"درشوره زار" به نویسندگی و کارگردانی "حسین کیانی" روایت كلا‍‍ژ گونه اي از ادبیات نمایشی است که با نگاهي نقد آميز به بتن جامعه به تصویر کشیده است.

طرح قصه ی این نمایش اتفاقی واقعی است که چندی  پیش حس نوعدوستی خفته ی همه ما را تلنگری زد و حیرتزده مان کرد. قصه ی تعدادی بیمار ترد شده و بی کس که از بیمارستانی دولتی به بیابانهای اطراف جاده بهشت زهرا – قم برده و رها شده  و یا با بیان خود نمایش "ترخیص " شده بودند. اتفاقی که باید در گوشی به هم بگوئیم تا بشریت از آن مطلع نشود و...

نمادی از یک ظلم، محرومیت وناهنجاری در جامعه! كه با پرداخت نچندان صحيح تبديل به تريبون سخنراني و ديالوگها به شعار هاي راهپيمايي گونه برگشت.

تصویر"سربازی" که هویت ندارد با بازی/ "خبرنگاری" که به دلیل ابتلا به ایدز خودکشی کرده /" بنائی" که از داربست افتاده واز کار افتاده /" موزیسینی" که از سر خوردگی معتاد شده /"نو عروسی" که برای اثبات پاکدامنی اش چون ابراهیم در گلستان خود سوزی /"معلم تاریخی" که در سرش ترکش دارد / "نماشنامه نویس" فراموش شده ای که با سرطان خون دست و پنجه نرم میکند و تصویر پیرزن ساده و مومنی که هیچ کس و هیچ چیز ندارد جز کتاب دعا و تسبیحش اينها سوژه هاي ناب كياني براي به تصوير كشيدن نقدي اجتماعي بر صحنه است! سوژه هاي كليشه و پر شعار كه مخاطب را در کنار دیدن اين اثر به هيچ  لذتي دعوت نمي كند.

بايد گفت كه"شورزار" تلخی هاي گزنده ای داشت که لحظات طنز هم نتوانست از آن بکاهد.

نور مي توانست در این نمایش نقش مهمي داشته باشد و خیلی با آن بازي شود که این هم يكي از مشكلات بسیار مشهود "در شوره زار" است.

در آخر مي توان به موسیقی پر رنگ تر و تاثیرگذارتر از نور تبريك گفت. از موسیقی متن گرفته تا ترانه ای نوستالژیكي از فرهاد که مخاطب را به آرامش دعوت كرد.

اختصاصی جشنواره تئاتر فجر 92