خبرگزاری آیصد (جدیدترین و جذاب ترین اخبار ایران و جهان)

نشر توسط:admin Views 32 تاریخ : 22 ارديبهشت 1395

بازی مسخره

یک شروع خوب (البته پس از تیتراژ هشدار مآبانه اش)، ادامه ای نفس گیر، یک رودست سردستی و یک پایان نومید کننده (هر دو پایان) ....می دهد: رخ دیوانه.

رخ دیوانه تا آنجا که دستش را رو نمی کند سرپاست و کارآمد و از آن به بعد الکن و بی مصرف. فیلم تمام موجودیتش را از تعلیقی می گیرد که در ابتدا خلق می کند و سپس آن اضطراب و ترس که پای آدم هایش را به نوعی در یک قتل ناخواسته درگیر کرده. بیننده داستان را به سبب هیجان این تعلیق دنبال می کند و نیز انتظار یک رودست و غافلگیری درست و حسابی که صرف یک سرگرمی دوساعته نفس گیر را نوش جانش کند. حال وقتی فیلمساز این موجودیت را به یک دروغ تبدیل می کند و آن رودست دمدمی و به شدت سردستی را جایگزین یک غافلگیری آبرومند (که پتانسیلش را پس از آن شروع امیدوارکننده به شدت فراهم آورده بود) و سپس اوجی همراه با ترشح آدرنالین، می کند، عملا تیر خلاص را به شقیقه اش می زند و نه تنها فیلم را از نفس می اندازد بلکه آن افتتاحیه جاندار و تعلیق ایجاد شده را پیش پای یک بازی مسخره ذبح می کند.

هشدار (یا: نقد نرم) فیلمساز از زبان شخصیت پیروز در آغاز فیلم نسبت به قرارها و میتینگ های اینترنتی (با اشاره به اینکه کاش با مسعود آشنا نمی شدم و قرار نمی ذاشتم) و نیز آن کافه مخوف در زیرزمین تاریک مملو از دود سیگار و قلیان، هم از اساس در تیررس نقد است. آیا مقصود فیلمساز ما این بوده که مثلا قرار تلفنی خوب است اما اینترنتی خطرناک؟ یا اینکه اینترنت، چت روم و میتینگ های مجازی معضل خطرناکی است که آلوده شدن به آن دست کمی از اعتیاد به شیشه و بنگ ندارد؟ به زعم من فیلمساز این نکته را نادیده گرفته که اینترنت در عصر امروز یک وسیله ارتباط است درست مثل نامه، تلفن و یا تلگراف. پس هشدار (حتی نرم) به احتمال مخاطره آمیز بودن آن قطعاً اساس نادرستی دارد.

راستی این وسط گوهر خیراندیش چه می کند؟ یک عفریته تناردیه وار است که باعث بدبختی ماندانا شده؟ کدام بدبختی؟ (تجاوز؟ اعتیاد؟ ....؟ بیژن امکانیان چه کاره است؟ پدری که دروغ هایش بهانه ای شده برای کوچ اجباری غزل؟ چه لزومی بوده به این دروغ؟ آیا دروغ بهتری نمی شد کفت که اوضاع اینقدر بیخ!!(کدام بیخ؟ بماند) پیدا نکند.

آن بیانیه در باب رخ دیوانه صفحه شطرنج را هم به کل بی اعتبار است و فاقد کارکرد. نه مراودات آن چند جوان شباهتی به بازی شطرنج دارد و نه رل شخصیت پیروز در قامت یک رخ جا می گیرد. آیا بازی دوگانه پیروز در متن شوخی مضحک یادآدور حرکت افقی عمودی رخ در بازی شطرنج است؟ حرکتی که تماماً به نفع یک طرف بازی است.

آرش سیاوش

فیلمولوژی

آذر 94