نشر توسط:admin Views 31 تاریخ : 22 ارديبهشت 1395 نظرات ()
من در حال حاضر هيچ احساسي ندارم.
نه خوشحالم و نه ناراحت.
انگيزه خاصي هم ندارم. يك توفيق اجباري است كه نصيبم شده.
روحاني كاروانمان مي گويد شما كه اين سفر نصيبتان شده حتما خيلي عزيز بوده ايد پيش خدا كه طلبيده شده ايد.
نمي دانم... من كه طلب نكرده بودم ولي حالا كه همين فردا دارم مي روم اضطراب دارم. خودم هم نمي دانم چرا.
بهرحال رفتن و ديدنش ضرر كه ندارد شايد فايده اي هم داشته باشد.
مي گويند آنجا دعا مستجاب مي شود.
به ياد همه تان خواهم بود... همه تان.