نشر توسط:admin Views 24 تاریخ : 20 ارديبهشت 1395 نظرات ()
از گور برگشته شروع تأثیرگذاری دارد. سکانس تعقیب و گریز میان سفیدپوستان و سرخ‌پوستان با دوربین پرتحرکی که سعی می‌کند هیچ رخداد مهمی را از دست ندهد، نمایش بی‌پرده خشونت و استفاده دقیق و زیرکانه از جزییات صحنه برای افزایش بار احساسی، تکان‌دهنده جلوه می‌کند. فیلم تأثیرگذاری‌اش را تا حدی در دقایق بعدی هم حفظ می‌کند. با این وجود سؤالی که پیش می‌آید این است که چرا حتی در سکانس‌های فاقد خشونت و تحرک بیرونی (از جمله سکانس جر و بحث میان گروه سفیدپوستان) هم دوربین از حرکت باز نمی‌ماند و مدام سعی می‌کند به گوشه و کنار صحنه سرک بکشد. به خصوص این که به نظر می‌رسد برای نمایش چنین سکانسی (بر خلاف سکانس تعقیب و گریز اولیه) نیازی به کاهش آشکار نقش تدوین و استفاده از برداشت‌های بلند وجود ندارد. پاسخ این سؤال در نیمه دوم فیلم پیدا می‌شود: نوعی تلاش برای خودنمایی، حتی به قیمت بی‌توجهی به نیاز درونی سکانس‌ها...