خبرگزاری آیصد (جدیدترین و جذاب ترین اخبار ایران و جهان)

نشر توسط:admin Views 32 تاریخ : 19 ارديبهشت 1395

هارمونی در باغ ژاپنی

این سبک باغ سازی در ژاپن منشاء در تفکر نظم پذیر چین باستان دارد و سعی می شود بصورت نمادین و تکیه بر روش القاء ، احساس تعادل و هارمونی در انسان در ارتباط با خود و طبیعیت ایجاد شود . کیفیت جریان حیات از نظر تنوع، رنگ و ساختار در محیط را به عنوان جریان انرژی محسوب می کند. عناصر تشکیل دهنده این سبک از منظرسازی به شرح زیر می باشد:

- حرکت تدریجی خطوط منحنی و موج دار جایگزین خطوط مستقیم و زاویه دار می شود. این اصل در ساخت پیاده روها، مسیرهای دسترسی و بسترهای کاشت کاملاً رعایت می شود.

- ترکیب و کیفیت رنگ در انتخاب و نحوه کاشت گیاهان تعیین کننده می باشند. رنگ آبی و سبز گیاهان برای ایجاد آرامش و متانت و رنگ قرمز برای هیجان آفرینی و ایجاد تحرک محسوب می شود ( از تأکید بیشتر به یک رنگ به شدت اجتناب می شود).

- تعادل و هارمونی در قرار دادن عناصر در کنار یکدیگر در طراحی مهم بوده و از برجسته شدن یک عنصر در مقایسه با سایر عناصر جلوگیری می کند.

- عناصر چوب، فلز، زمین، آتش و آب در این سبک باغ سازی بصورت نمادین به کار می روند و عوامل تشکیل دهنده منظر به تناسب مفهوم نزدیک به هر کدام از این عناصر ساماندهی می شوند. به عنوان مثال، قسمتی از باغ به صورت نمادین به عنصر آب اختصاص داده می شود و عواملی چون رویش گیاهان و آب منظرها از نظر مفهومی به عنصر آب نزدیک هستند و در این قسمت از باغ ساماندهی می شوند.

- باغ ها بصورت هشت وجهی و براساس جهت های جغرافیایی تقسیم بندی می شوند. در هر قسمت بر اساس رنگ و عنصر تعریف شده این سبک به عوامل طراحی که به این عنصر نزدیک هستند اختصاص داده می شود. قسمت شمال اختصاص به رنگ تیره و عنصر آب و قسمت جنوب رنگ قرمز و عنصر آتش اختصاص دارد. بنابراین با تکیه بر این بینش، در قسمت شمالی باغ، کاشت درختان، درختچه و گیاهان زینتی صورت گرفته و همچنین آب منظرها در این قطعه از باغ تأسیس می شوند. فضای جنوبی اختصاص به اجاق یا فضای تفریحی دارد.

قسمت غرب اختصاص به عنصر فلز و رنگ سفید دارد، در این قسمت مبلمان اصلى باغ قرار داشته و به محل بازی بچه ها اختصاص داده شده است . قسمت شرق مربوط به رنگ آبی و عنصر چوب است که به معنای حیات ، زندگی و سلامتی است، در این قسمت درختان میوه، سبزیجات و گیاهان دارویی کاشته می شوند.

جدا از مفاهیم نمادین این تقسیم بندی ها ، اختصاص نقاط مختلف پارک بصورت موضوعی عملاً مدیریت کلی فضا را آسان تر می کند و از تمرکز بیشتر مردم در یک نقطه جلوگیری می نماید