خبرگزاری آیصد (جدیدترین و جذاب ترین اخبار ایران و جهان)

نشر توسط:admin Views 27 تاریخ : 19 ارديبهشت 1395

نظرات ()

وبلاگ نویسی تجربه خوبی بوده است تا حال. دوستان خوبی پیدا کردم. شاید بهتر باشد بگویم در مجموع تاثیرات خوبی روی زندگیم داشته است. قدیم ترها فضای شلوغ تر و حذاب تری بود. اگر دو سه روز سر نمی زدی، صدای دوستان در می آمد. یااگر کامنت ها را جواب نمی دادی.
از تاثیرات خوبش معرفی کلاسی بود که خیلی استفاده کردم. سوسن معرفی کرد. او که حالا خودش وبلاگ نویسی را ترک کرده. بعد هم کتاب هایی که او و دوستان دیگر معرفی کردند. وقتی شرح بعضی از کتاب ها را می خواندم، ترغیب می شدم که بخوانمشان.
بعضی از دوستان از دنیای مجازی به دنیای واقعی آمدند و بعضی ها تاثیراتشان واقعی شد!
مدتی در این وبلاگ نمی نوشتم چون بیشتر دل نوشته می نوشتم_نمی دانم این اسم مزخرف از کی و توسط چه کسی اختراع شد- برای همین وبلاگ جدیدی باز کردم.
بعد به شیوه ی دوستان تصمیم گرفتم از کتاب هایی که می خوانم بنویسم. به چند دلیل: اولا خودش انگیزه ای برای نوشتن می شد که گاهی مشغله های فراوان نمی گذاشت بنویسم و یا سوژه مناسبی نمی یادیم یا وقت گسترش سوژه یا هر چی ... دوم این که اینجا فضای خوبی برای حفظ این نوشته ها و خلاصه کتاب ها بود و می توانستم دوباره مراجعه کنم و بخوانم شان ... سوم نظر دوستان را در باره کتاب می فهمیدم. اما ...
در باره نمایشگاه هایی که می رفتم هم می خواستم بنویسم تا باز تمرینی برای نوشتن باشد و یادآوری برای خودم. بیشتر نظرات منفی بود تا مثبت. می گشتم، اما نمی یافتم. دوستان اعتراض کردند که از کسی نام نبرم. مگر می شود در باره نقاشی بگویی و نام نبری. اما ...

اما یک دفعه خسیس شدم به وقتم. به این که وقتی در باره کتاب می نویسم، فرصتی را برای خواندن یک کتاب دیگر از دست می دهم. و وقتی در باره نمایشگاه می نویسم، برخورد شخصی تلقی می شود. بنابر این تصمیم گرفتم اولویت را برای خواندن بگذارم و اگر لازم دانستم در باره اش بنویسم. و نمایشگاه ها را که می روم فقط نکات مثبت اش را، اگر وقتی برایش داشتم.

اولویت برای وقت است. وقت برای خودم.
نمی دانم چرا این روزها وقت کم می آورم.

دوستان وبلاگی گفتم. وقتی نمایشگاه داشتم، چند نفری آمدند و سراغ مرا گرفتند؛ مدیر گالری بالاخره طاقت نیاورد و پرسید چرا دوستانت تو را نمی شناسند! برایش توضیح دادم که این ها دوستان مجازی هستند و مرا ندیده اند. دنیای جدید است و روابط جدید. گریزی نیست که روی همه چیز تاثیر بگذارد. دوستان مشهورم را می بینم که بسیار باز برخورد می کنند و شماره تلفن هایشان را روی سایت شان می نویسند. مثل آن وقت ها نیست که باید می گشتی تا شماره یا نشانی از کسی می یافتی. این هم از تاثیرات دنیای مدرن و کمتر شدن خلوت - یا همان پرایوسی- باید با آن کنار آمد. و گاه به گوشه ای خزید و از آن کناره گرفت.