نشر توسط:admin Views 26 تاریخ : 19 ارديبهشت 1395 نظرات ()
رقص جدای از موسیقی نیست
موسیقی و رقص در گذشته دو امر جدا ناشدنی بودند. در تحقیقات گسترده ای که راجع به موسیقی ایرانی داشتم و همینطور دیگر اساتید نیز داشته اند َ رقص در قدیم بخشی از موسیقی بوده . رقص حتی در موسیقی دستگاهی ایران وجود داشته . در دستگاه شور رنگی به نام رنگ شهرآشوب وجود دارد که ریتمیک و شاد است و در گذشته ای نچندان دور همراه با رقص گروهی و حرکات موزون اجرا می شده. موسیقی نواحی ایران نیز دارای رقص های گوناگون و زیبایی است.
در موسیقی کلاسیک اروپایی نیز رقص بخش مهمی را بر عهده دارد. عکس زیر گروهی نوازنده را نشان می دهد که همراه با عده ای در حال رقصیدن هستند.
اینکه چرا رقصیدن از موسیقی حذف شد برمیگردد به دوران ورود اسلام به ایران. قبل از ورود اعراب به ایران در تاریخ سرزمین ما ثبت و در سنگ نوشته ها تصاویری وجود دارد که مشخص است به موسیقی و رقص بهای بسیاری می دادند و در دربار همه پادشاهان قبل از اسلام موسیقی رواج داشته و تعداد سازها و گستره آنها بسیار بیشتر از حالا بوده. مهد موسیقی دنیا در زمانهای قبل از اسلام ایران بوده و شاید به جرات بتوان گفت که همه سازهای دنیا برگرفته از سازهای موسیقی ایرانی بوده اند.
امروزه با تمام این محدودیت ها رقصیدن هنوز در برخی نقاط ایران و در موسیقی محلی و مقامی وجود دارد مانند رقص زنان و مردان بختیاری یا رقص گروهی گروه های عاشیق و آذربایجان و رقص های محلی بلوچستان همراه با دهلک و دهل. برای اطلاعات بیشتر از این رقص ها و موسیقی محلی ایران پیشنهاد می کنم مجموعه دایره المعارف سازهای ایران نوشته استاد گرانقدر محمدرضا درویشی را مطالعه بفرمائید. این استاد بزرگ طی سی سال به تمام مناطق ایران سفر کرده و همه سازهای موسیقی ایران را ثبت و ضبط نموده اند. دایره المعارف استاد درویشی ثبت جهانی شده و نسخه های آن در سازمان یونسکو موجود می باشد.
View Raw Image' jQuery1374073378609="40">