نشر توسط:admin Views 26 تاریخ : 18 ارديبهشت 1395 نظرات ()
هشتم و نهم خرداد ، شهر اصفهان میزبان همایون شجریان و گروه همنوازان حصار بود. این اجرا در ادامه ی تور کنسرت های این گروه در نقاط مختلف ایران برگزار گردید و در این ۲ روز به اجرای چهار سانس برنامه پرداختند. اکثر آثار اجرا شده در این کنسرت ، تصانیف و قطعات آلبوم "آب، نان، آواز" را در بر می گرفت. شروع برنامه با مقدمه ی دشتی بود که در این بخش ، مصباح قمصری و آیین مشکاتیان، قمصری را همراهی می کردند. در بخش اول برنامه، همایون با ۲ آواز ِ("بی دل و بی زبان" و "صنما") مقدمه دشتی را همراهی کرد. سپس قمصری با همراهی آیین ، چهار مضرابی در دشتی اجرا کردند و سپس تصنیف "خاکدان عشق" . تا به اینجای کنسرت، بعلت اینکه اینکه قطعات اجرا شده برای ارکستر نوشته نشده بود اجرای نسبتا قابل قبولی را شاهد بودیم هرچند که غیبت کمانچه در قطعات کاملا محسوس بود و بم کمان هم علارغم فضا سازی های خلاقانه ی مصباح، نتوانسته بود جای خالی آنرا پر کند !
در بخش دوم، دو نوازنده ی ویولن (صمیمی و فریوسفی) و یک نوازنده ی ویولا (میثم مروستی) بهمراه دو نوازنده ی سازهای کوبه ای به دیگر اعضای گروه اضافه شدند. قطعه ی اول، مقدمه ی چهارگاه بود که ناهماهنگی ِ نوازندگان ویولن و نامتناجس بودن صدای ساز ِ انها با فضای کار کاملا محسوس بود و این حس را به شنونده القا می کرد که نوازندگان ویولن بصورت دشیفر ، نُت ها را می نوازند! و فقط می نوازند و احساسی در کار نیست!
در ادامه تصنیف در عاشقی اجرا شد و نوبت به تکنوازی قمصری رسید. قطعه ، تقریبا با همان مقدمه ای که در تکنوازی ِ آلبوم می شنویم شروع ولی در ادامه روند ریتمیک و ملودیک آن به سمت موسیقی جنوب تغییر و نوازنده دمام هم با حرارتی وصف ناشدنی آنرا همراهی می کرد. در همین حین اگر شنوده ای بیرون از سالن (بدون آگاهی از اینکه موسیقی ایرانی در حال اجراست) به صدای داخل سالن گوش میداد، احتمالا آنرا با موسیقی بندری ِ مرسوم در بین اهالی ِ موسیقی پاپ اشتباه می گرفت!
بعد از اتمام این قطعه، دو تصنیف و یک آواز اجرا شد که مطالب ذکر شده ی فوق در رابطه با آنها هم صدق می کرد. و اما قطعه ی "گناه عشق" و "تصنیف هوای گریه" که از کارهای بسیار زیبای همایون محسوب می شوند در حد بسیار ضعیفی نسبت به اجرای اصلی اجرا شدند (هم در آواز و هم در اجرای گروه). قمصری در اجرای قطعه ی گناه عشق، از ساز دیوان استفاده کرد که برای نگارنده، این تعویض ساز قابل درک نبود! شاید با این کار قصد داشت تا حدودی صدای دیوان را جایگزین صدای گیتار (که در اجرای اصلی استفاده شده) کند که به هیچ وجه این اتفاق صورت نگرفت و کاریکاتوری از قطعه ی گناه عشق اجرا شد !
نوازندگان ویولن، در تصنیفِ "هوای گریه" از هماهنگی بیشتری برخوردار بودند ولی در این تصنیف، قمصری با بقیه هماهنگ نبود و آن چیزی را نواخت که به سبک ِ خودش نزدیک بود و فضای قطعه را بکلی دگرگون ساخت ، در این تصنیف فقط صدای همایون برای شنونده آشنایی داشت و گویا نسخه ی دیگری از این تصنیف اجرا می شود .
در آخر هم، بنا به رسم همیشگی ِ کنسرت های پسر و پدر (همایون و محمدرضا شجریان) و به درخواست تماشاگران تصنیف مرغ سحر خوانده شد که شاید بتوان مرغ سحر را هماهنگ ترین اجرای این کنسرت قلمداد کرد ...
در اینجا سئوالی برای نگارنده مطرح می شود که شاید سئوالِ بسیاری از مخاطبین غیر تهرانی باشد! و سئوال اینست که : چه فرقی بین مخاطبان تهرانی و غیر تهرانی وجود دارد که ، مثلا همین گروه ، کنسرتِ "برف خوانی " را با همین نوازندگان ویولن به بهترین شکل ( در هماهنگی و کیفیت ) در تهران اجرا می کنند ولی در شهرستانها مخاطبین تا این اندازه، دست ِ کم و حتی نادیده انگاشته می شوند ؟!!!
قابل ذکر است که هدف از نگارش این مطلب به هیچ عنوان منکر شدن توانایی آقایان "مروستی ، فریوسفی و صمیمی" نبوده و بحث اصلی بر سر ِ نا هماهنگی آنهاست و اینکه ، نه همایون و نه قمصری هیچکدام در حد انتظار نبودند ...