نشر توسط:admin Views 27 تاریخ : 17 ارديبهشت 1395 نظرات ()
موسیقی، هنر سهل الممتنع و مظلومی است. از جفایی که در دوره های مختلف تاریخی برآن رفته است تا دوره حاضر که به بهانه نوآوری به شدت در معرض دور شدن از معیارهای اصول و معیارهای راستین است، همه نشان از لزوم آسیب شناسی این هنر بویژه در حوزه کلاسیک ایرانی که منظور نظر من است دارد.
موسیقی هنر سهل الممتنعی است که مصداق مصرع زیبای خواجه راز است که می فرماید؛ که عشق آسان نمود اول ..ولی افتاد مشکل ها.
موسیقی هنرمظلومی است چرا که کس از ظن خود تفسیرش می کند و رای برای حلال و حرام بودنش می راند.
موسیقی سهل الممتنع است چون هرکس که دستی بر ساز برد و نوایی برآورد در دنیای کوچک خودش گمان میکند تافته ای جدابافته است.
تمام اشتباه من و امثال من که پای در این راه می گذاریم این است که گمان می کنیم با خواندن و نواختن گوشه ای و قطعه ای به تمام ظرایف این هنر مظلوم دست یافته ایم. غره می شویم به تشویق های مخاطب. محو برگزاری کنسرت می شویم و یادمان می رود که ماهیت اصلی روی آوردن به این هنر چه بوده است.
از بزرگانمان که گاهی به اشتباه به عنوان حربه ای حتی سیاسی به کار می برندش تا ما که برایمان ابزاری است برای کسب اعتبار. اعتباری که در گروی خشک چوبی باشد به راحتی هم خواهد سوخت.
به این جمله استاد صبا بزرگمرد موسیقی ایران بسنده می کنم که کسی که سودای هنر دارد، 99 درصد اخلاق را پیشه کند و یک درصد به جنبه های تکنیکی هنرش بپردازد.